8 Δεκεμβρίου 2018
Share

Το χαμόγελό σου

Ζωγράφιζα με κόκκινες μπογιές 

το πορτραίτο σου 

και πιο κοντά να σε φέρω ήθελα 

με ένα χαμόγελο σπινθηροβόλο στα δικά μου μάτια 

τις γραντζουνιές απ’το βλέμμα σου με πινέλα θαλασσιά 

στην ακουαρέλα αποτύπωνα 

 

κι εσύ μου έλεγες 

“άσε με απόψε μονάχο, 

τα χρώματα της νύχτας 

με κουράζουν” 

 

μα εγώ δε σ’ άκουγα 

το χαμόγελό σου ζωγράφιζα εκστατικά 

 

κι εσύ επέμενες 

“τα χαμόγελα τις νύχτες ξεθωριάζουν 

εξατμίζονται σαν τα λόγια 

στον άνεμο…”

 

μα εγώ συνέχιζα να γλιστράω επάνω σου σαν τον παγοδρόμο σε χιόνια από χάδι

 

συνέχιζα να φλερτάρω με τις λέξεις που ψέλλιζαν τα χείλη σου

συνέχιζα να ακροβατώ 

στις άκρες των ματιών σου 

να σε κοιτάω επίμονα 

και διαπεραστικά 

έτσι όπως πάντα τα βράδια 

σε κοίταζα και σε ποθούσα 

 

κι εσύ με το ίδιο επιβλητικό χαμόγελο τις αισθήσεις μου συνέχιζες να υφαίνεις

 

κι όταν τα μάτια σου 

στα χείλη μου σκοντάψανε

τότε κατάλαβα πως ήμουν πάντα εκείνη η ποθητή 

κι απροσδιόριστη αφορμή 

βραδινής αντάμωσης…

 

Maria Voulgari

About Μαρία Βούλγαρη

















Μπορεί επίσης να σας αρέσει