Θέλω να σκηνοθετήσω έναν έρωτα
Θέλω να σκηνοθετήσω έναν έρωτα.
Όχι σαν κι αυτούς που κυκλοφορούν γύρω μας σήμερα.
Θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό.
Έχω κουραστεί να βλέπω θλιμμένους ανθρώπους που αν τους ρωτήσεις γιατί αισθάνονται έτσι θα σου απαντήσουν ”ότι φταίει ο έρωτας”.
Ο έρωτας μόνο χαρά πρέπει να δίνει, μα όλα αυτά που ακούω και βλέπω με προβληματίζουν, για αυτό σκέφτηκα να αλλάξω το κλασικό σενάριο και να φτιάξω έναν έρωτα μοναδικό….
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, απλά θέλω να προσπαθήσω να κάνω την διαφορά δίνοντας άλλη διάσταση σε αυτόν τον μικρό φτερωτό Θεό που κάνει ότι θέλει τις ερωτευμένες καρδιές και έχω βάλει σκοπό να τον συνετίσω.
Με κούρασαν τα δάκρυα που μοιράζει στους ερωτευμένους.
Με κούρασαν οι καβγάδες που τους δίνει, οι συνεχείς χωρισμοί και οι αιώνιοι όρκοι που τους ξεχνάνε αμέσως μετά το πρώτο καβγαδάκι τους.
Θέλω να σκηνοθετήσω έναν έρωτα που θα υπογράφει αυτό που θα είναι.
Μοναδικός ….
Που δεν θα πονάει και που η μυρωδιά του θα μου σπάει τα ρουθούνια καθώς θα περνάω από δίπλα του.
Που θα με κάνει να θέλω να παίρνω συνέχεια βαθιές εισπνοές για να φτάσει το άρωμά του σε κάθε κυψέλη του κορμιού μου για να έχω αποθέματα να τον μυρίζω όταν αισθάνομαι νοσταλγία.
Που θα τον καμαρώνω καθώς θα προσπερνάει δίπλα μου και θα τρέχει σαν τον άνεμο να συναντήσει το ταίρι του για να του χαρίσει για μια ακόμη φορά τα αστέρια.
Που το φεγγάρι θα του το φέρνει στην ποδιά του.
Που θα χαμογελάει και θα φωτίζεται η νύχτα από την λάμψη του.
Που ο ήλιος θα τυφλώνεται από την δύναμή του.
Που μόνο θα σπείρει για να πολλαπλασιάζεται και να μεγαλώνει.
Που θα επισκιάζει τις κακίες στιγμές και θα τις εξοντώνει.
Που θα είναι ελεύθερος να πετάει όποτε του κάνει κέφι.
Που τα μάτια του θα γυαλίζουν μόνο από επιθυμία και πόθο και όχι από δάκρυα.
Που η παράδοση άνευ όρων θα είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
Που το σ’ αγαπώ του θα είναι η πιο γλυκιά μελωδία.
Που θα φοράει μόνο κόκκινο χρώμα για να ταιριάζει με το πάθος που τον καίει.
Αυτού του έρωτα δεν θα του ταιριάζουν τα σπασμένα γυαλιά που θα τα πατάει φεύγοντας για να ματώνει.
Θα φεύγει όταν κάτι τελειώνει με ψηλά το κεφάλι και φυλαγμένες μέσα στην καρδιά του μοναδικές αναμνήσεις από τον άνθρωπο που του τις χάρισε!
Που θα τον αναπολεί πάντα με αγάπη και θα εύχεται όπου και να βρίσκεται να είναι καλά!
Που αν καμιά φορά τον συναντήσει τυχαία στον δρόμο θα τρέξει να τον αγκαλιάσει με λαχτάρα αφού οι στιγμές που έζησε μαζί του έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη του!
Σταματήστε να μου λέτε οτιδήποτε άλλο, δεν θέλω να ακούω άλλα για την καταχνιά που έχει σκεπάσει την καρδιά σας.
Σταματήστε τον πόλεμο με τους ανθρώπους και ερωτευθεί τε τους.
Το κουκούλι που κρύβεται μέσα σας αφήστε το να γίνει πεταλούδα που με τα πολύχρωμα φτερά της θα χρωματίσει τον έρωτά σας.
Όταν ο έρωτας σου χτυπάει την πόρτα πρέπει να τον αρπάζεις από τα μαλλιά και να τον ρουφάς μέχρι την τελευταία του σταγόνα.
Να ζεις την κάθε μέρα του σαν να μην υπάρχει αύριο και θα στραγγίζεις τους χυμούς που σου χαρίζει όταν χαράζει.
Αν ξεκινάς να τον ζήσεις με ” μη, με απαγορεύσεις. με σκηνές, με ζήλιες και καυγάδες” άστο καλύτερα γιατί δεν είσαι έτοιμος να ταξιδέψεις μαζί του, δεν αντέχεις τις περιπέτειες.
Μπόλιασε τον πρώτα στην καρδιά σου και μετά τόλμα αν μπορείς για να τον κατακτήσεις….. Πιά στον……
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
