Δεν άλλαξε ο κόσμος μας κύριε Ντίκενς
Καλωσόρισες στο σπιτικό μου κύριε Ντίκενς. Τιμή μου να βρίσκεσαι απόψε στο σαλόνι μου. Να κεράσω τσάι;
Ναι, φυσικά και μπορείς να το πάρεις από τη βιβλιοθήκη να το δεις. Είναι μια πολύ πρόσφατη έκδοση. Δεν έχει πάψει ποτέ να είναι επίκαιρο το συγκεκριμένο βιβλίο. Και όσα χρόνια και αν περάσουν Δεκέμβριο μήνα θα έχει πάντα την τιμητική του.
Μπισκοτάκι βουτύρου; Είναι σκέτη απόλαυση με το ζεστό μαύρο τσάι. Όχι ένα να πάρεις, δύο. Και τρία αν θες. Είναι τόσο νόστιμα αυτά τα μπισκότα.
Δυστυχώς όχι κύριε Ντίκενς. Δεν άλλαξε ο κόσμος μας. Δεν έγινε καλύτερος. Όχι ακόμα. Ίσως πιο μετά. Δεν ξέρω.
Μην σε ξεγελούν του Δεκέμβρη οι μέρες. Σαν δείγμα αν τις πάρεις δεν θα ‘ναι αντιπροσωπευτικό. Εσύ μιλούσες για μια Χριστουγεννιάτικη αγάπη ολόχρονη όμως τούτη δω που βλέπεις κρατάει όσο των γιορτών οι μέρες.
Κρίμα που τα φαντάσματα σου δεν βγήκαν ποτέ από το βιβλίο. Μα ακόμα και αν έβγαιναν φοβάμαι πως δεν θα τρόμαζαν πια κανέναν. Έχουμε οι ίδιοι γίνει πιο τρομακτικοί και από τα ίδια τα φαντάσματα ξέρεις.
Είναι το χρήμα ακόμα αφέντης μας και εμείς στο όνομα του ξεχάσαμε ή καλύτερα το χάσαμε της ζωής το νόημα.
Κρίμα ναι. Κρίμα που η αγάπη δεν πήρε στη ζωή μας τη θέση που της άξιζε. Κρίμα που δεν μπορέσαμε ή δεν θελήσαμε έστω να γίνουμε κομματάκι καλύτεροι.
Δεν άλλαξε ο κόσμος μας κύριε Ντίκενς. Δεν έγινε καλύτερος.
Όμως πάντα θα σε ευχαριστούμε για αυτή την υπέροχη ιστορία που όσες φορές και αν την διαβάσουμε, όσες φορές και αν την δούμε σαν ταινία στην μικρή μας οθόνη πάντα θα μας θυμίζει πως υπάρχει ελπίδα.
Ιωάννα Πιτσιλλή