Θα ζήσω για μένα

Περνάνε οι μέρες…

Η απουσία σου αυξάνεται ολοένα

Ακόμη και αν δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν να νοιώσει κάποιος τέτοια στέρηση,

εγώ την αισθάνομαι

Νιώθω σαν κάποιος να έκλεισε τον διακόπτη που μου έδινε οξυγόνο

Ο αέρας είναι βαρύς

Πνιχτές ανάσες βγαίνουν από το στήθος μου

Άναρθρες, σιωπηλές κραυγές

Παλεύουν να βρουν τον δρόμο τους από την ψυχή μου

και να δραπετεύσουν από το στόμα μου

Μα δε τις αφήνω

Οχι, δεν θα τις αφήσω!

Δεν μου αξίζει να υποφέρω με αυτόν τον τρόπο

Ακόμα και αν ο πόνος αυτός είναι πλασματικός

Βλέπεις, τίποτα απ όλα αυτά δεν είναι αλήθεια

Μάλλον η φαντασία μου με μαχαίρωσε πισώπλατα

Μάλλον τα όνειρα μου προετοίμασαν την καταστροφή μου

Μάλλον η λύπη μετατράπηκε σε μόνιμο κάτοικο της ψυχής μου

Αλλά παλεύω, διάολε, και θα τα καταφέρω!

Όσο δυναμώνει η απουσία σου

Όσο μεγαλώνει η τελεία μας

Άλλο τόσο μεγεθύνεται και το πείσμα μου

Θα σε ξεπεράσω

Θα προχωρήσω

Θα ΖΗΣΩ

Γιατί μπορεί να μην φαντάζομαι

Τη ζωή χωρίς εσένα,

Αλλά δεν νοείται μια ζωή χωρίς εμένα…

Φιλίνα Ιγνατιάδου