Άντε και τη φάγαμε και αυτή τη χρονιά. Με τα όμορφα. Τα άσχημα. Τα δεδομένα. Τα ζητούμενα. Άνθρωποι ήρθαν. Άνθρωποι έφυγαν. Δεσμοί γίναν άρρηκτοι, άλλοι διαλύθηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Κάθε χρονιά εκπλήξεις. Κάθε χρονιά τα ίδια λόγια. Κάθε χρονιά θέτεις νέους στόχους. Και λες και ξαναλές και συνεχίζεις. Και πάντα ανακοινώνεις.
Ακόμα δεν έμαθες, ε; Ωραία τα σχέδια, τα όνειρα, οι στόχοι. Ασυζητητί. Λένε πως έτσι μόνο την παλεύει ο άνθρωπος. Όμως να σου πω μια λίστα που ίσως να μην την έχεις κατατάξει στο ετήσιο do list ποτέ;
Μπορείς να χαμογελάς κάθε πρωί, ανεξάρτητα από το τι έχεις να αντιμετωπίσεις; Μπορείς να λες μια καλημέρα στο γείτονα που ούτε καν ξέρεις το όνομα του; Μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι αρνητικά και να ξυπνήσεις και πάλι την αισιοδοξία που έχεις βάλει σε χειμερία νάρκη; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου κάθε φορά που συμβαίνει μια στραβή, και αντί να αναρωτιέσαι γιατί σε εσένα, να λες “θα το περάσω και αυτό αφού ήρθε;”
Μπορείς να σταματήσεις να ασχολείσαι με το τι έχει παραπάνω ο άλλος από εσένα να ευχαριστείς για όσα έχεις; Γιατί μπορεί να μην τα αποκτήσεις και ποτέ. Μπορείς να μη βάζεις λοιπόν τη μαύρη πλερέζα και σε τρώει η ζήλια; Μπορείς να καταλάβεις πως ίσως τα στάνταρ που έχεις βάλει να μην υφίστανται πλέον και να μάθεις να κάνεις υπομονή;
Μπορείς να δεχτείς το γεγονός της αλλαγής; Άλλα τα δεδομένα κάποτε, άλλα τώρα, άλλα του χρόνου. Μπορείς να μην κρίνεις; Όχι τίποτα άλλο, για να μην κριθείς κι εσύ. Μπορείς να σταματήσεις τη συνεχόμενη μάχη σου να είναι όλοι ευχαριστημένοι; Μπορείς να μην περιμένεις ανταπόδοση; Μπορείς να καταλάβεις πια πως οι στόχοι και τα σχέδια της νέας χρονιάς δεν είναι μόνο υλικά; Δεν είναι πράγματα που θα σου ανεβάσουν το κοινωνικό στάτους. Μπορείς να μη φτιάξεις φέτος κάποια λίστα σαν τις προηγούμενες και να κοιτάξεις λίγο μέσα σου;
Αυτή μόνο τη λίστα να κάνεις λίγο πριν αλλάξει η χρονιά. Και γραψ’ την και σε ένα χαρτί, κι εδώ είμαστε. Του χρόνου τέτοιο καιρό, να δεις πόσα έκανες και πόσα πήγαν για του χρόνου..
Ιωάννα Νικολαντωνάκη
