Απολογισμοί και αναστηλώσεις ονείρων για τη νέα χρονιά
Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς και εκτός του ότι όλοι και όλα κινούνται σε ξέφρενους, εορταστικούς ρυθμούς ,οι ευχές δίνουν και παίρνουν, κόσμος ξεχύνεται στις στολισμένες πόλεις και δώρα ανταλάσσονται, κάποιοι αποφασίζουν να κάνουν τους απολογισμούς τους.
Το 2019 προ των πυλών μας περιμένει καρτερικά να το υποδεχτούμε με δόξα και τιμή όπως κάνουμε κάθε τελευταία μέρα του χρόνου. Κάθε καινούργιος χρόνος συνοδεύεται από άπειρες ευχές, ένα σωρό προσδοκίες και μια ελπίδα ότι “φέτος θα πάνε όλα κατ΄ευχήν”. Κάθε νέος χρόνος μας βρίσκει με τα καλά μας ρούχα και τα πιο όμορφα χαμόγελά μας να εναποθέτουμε τα όνειρά μας πάνω του. Όνειρα που -πολλές φορές- την προηγούμενη χρονιά δεν προσπαθήσαμε να υλοποιήσουμε καν ή μας έμειναν μισά για κάποιο λόγο. Και να οι σκέψεις για τον χρόνο που φεύγει και να τα συν και τα πλην, τι κερδίσαμε, τι χάσαμε, τι τελείωσε και τι αρχίζει.
Μοιάζει λίγο ο κάθε χρόνος σαν το δέντρο εκείνο που στηρίζει τη γη και πριονίζουν οι καλικάντζαροι όλη τη χρονιά και που όταν είναι έτοιμο να πέσει, αλλάζει ο χρόνος και το δέντρο είναι πάλι στη θέση του. Κάπως έτσι και εμείς με τους απολογισμούς μας κάθε τέτοιες μέρες.
Εγώ έχω να πω ότι καλό θα ήταν να χαλαρώσουμε λίγο. Ναι, κάποια όνειρα -ίσως- μας έμειναν μισά αυτή τη χρονιά όμως υπάρχει πάντα η ευκαιρία να τα πάρουμε από την αρχή ή να τα συνεχίσουμε από εκεί που τα αφήσαμε. Να τα αναστηλώσουμε και να πιστέψουμε πάλι σε αυτά. Όσο ζούμε πάντα θα έχουμε αυτή την ευκαιρία της αναστήλωσης των ονείρων. Άλλωστε οι χρονιές που φεύγουν και οι χρονιές που έρχονται είναι μόνο αριθμοί. Ένας Δεκέμβρης δεν σηματοδοτεί, απαραίτητα, ένα τέλος και ένας Γενάρης όχι, οπωσδήποτε, μια νέα αρχή.Οπότε τίποτα δεν είναι απόλυτο στο τέλος μιας χρονιάς. Κανένα χρονόμετρο δεν μετράει αντίστροφα τις ευκαιρίες μας όπως τα λεπτά που απομένουν για να φύγει ο παλιός χρόνος. Κάθε στιγμή μπορεί να είναι μια νέα αρχή για οτιδήποτε και κάθε στιγμή μπορεί να είναι ένα τέλος.
Για μένα κανένας απολογισμός για φέτος. Καμία λίστα με συν και πλην, καμία σκέψη τι κατάφερα,τι όχι , τι θα κάνω, τι μπορώ και τι θέλω. Είμαι ακόμα ζωντανή, εδώ και συνεχίζω. Χωρίς αναζητήσεις, χωρίς απολογισμούς, χωρίς σκέψεις, χωρίς μεγαλεπήβολα σχέδια, μεγάλους στόχους. Είμαι εδώ, σερβίρω στον εαυτό μου ένα ποτήρι κρασί και δεν αναμένω τίποτα. Απλά απολαμβάνω τη στιγμή γιατί, τελικά, μόνο αυτή υπάρχει. Το χτες έχει χαθεί -ήδη- και το αύριο δεν είναι ακόμα εδώ. Μόνο το τώρα. Μόνο αυτό υφίσταται και είναι το μόνο δεδομένο.
Καλή χρονιά λοιπόν, φίλοι μου, με υγεία, αγάπη και μια ταπεινή συμβουλή: Ζήστε τη στιγμή, την κάθε στιγμή, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση όμοιά της να έρθει στον αιώνα τον άπαντα.
Ευτυχισμένο το 2019!
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
