Στο σημείο μηδέν
Εκεί, στην ομίχλη της θλίψης σε βρήκα να χάνεσαι στο χθες.
Σ’ ένα σκοτάδι που σκότωνε το αύριο σου.
Κομπάρσος σε μια παράσταση που σε έσπρωξαν να παίξεις.
Άνθρωποι ψεύτικοι, που κομμάτιασαν την ψυχή σου και την πότισαν με ψέμα και υποκρισία.
Και συ έπαιξες τον ρόλο τους. Σκόρπισες την ψυχή σου και την ήπιαν στάλα-στάλα.
Έπνιγες τον πόνο σου στις κατακόμβες του παρελθόντος, και κάπου εκεί, στο σημείο μηδέν, περνούσα απ’ έξω.
Σε είδα να καις το τελευταίο σου τσιγάρο
σαν να έκαιγες το τελευταίο βράδυ της ζωής που σου φόρτωσαν.
Χανόσουν.. Δεν σε ρώτησα, απλά μπήκα.
Σου άπλωσα τα χέρια μου και ένιωθα την ανάσα σου να σβήνει. Οι κραυγές σου πνίγηκαν κι έγιναν σιωπή.
Φόρεσα την ερημωμένη ψυχή σου. Πήρα τα δάκρυα και τον πόνο σου και ακούμπησα την θλίψη σου.
Σου πρόσφερα ένα ταγκό τότε, το θυμάσαι; Κι εσύ το δέχτηκες.
Έλα λοιπόν να κάψουμε το παρελθόν και μην φοβάσαι μάτια μου.
Έχεις την δύναμη να πετάξεις όλη αυτή τη βρωμιά από πάνω σου.
Ήρθε η ώρα να σηκωθείς και να χορέψεις τον δικό σου χορό. Αυτόν που λεβέντικα ξέρεις να χορεύεις όπως κανείς άλλος.
Μπορείς! Πες αντίο στο παρελθόν και πάμε!
Σωτηρούλα Τζιαμπούρη
