Μόνο έτσι ξέρω ν’ αγαπάω εγώ

Δώσ’ μου λίγο χώρο..
και τη στιγμή σου εγώ 
θα στέψω αιωνιότητα..
 
Δώσ’ μου λίγο φως..
κι όλο τον γαλαξία 
θα βάλω φωτιά, 
ν’ αστραποβολήσει η άβυσσος..
 
Δώσ’ μου δυο σου λέξεις..
και σου τάζω 
εκατοντάδες παραμύθια 
να σου γράψω..
 
Δώσ’ μου δύο νότες.. 
από κείνες τις μελωδικές, 
που άκουγες παιδί 
και αλητεύουν ασυντόνιστα 
στις μνήμες σου
και μια σονάτα μαγική 
θα σου σκαρώσω, 
που μόνο άγγελοι 
θα ‘ναι ικανοί να ζωντανέψουν..
 
Γιατί απ’ το ελάχιστο ψυχή μου γεννιέται το κάτι
κι απ’ το κάτι το πολύ!
 
Γιατί απ’ το ατόφιο
ανασταίνεται το θαύμα! 
 
Γιατί απ’ το απλό 
ξεκινάει το μεγαλειώδες! 
 
Κι όταν εγώ λέω φως μου 
σ’ αγαπώ, 
βαράει προσοχή η πλάση! 
 
Ρίζωσέ το καλά στο μυαλό σου αυτό! 
 
Μόνο έτσι ξέρω ν’ αγαπάω εγώ! 
Δίχως ημίμετρα..
Δίχως εκπτώσεις..
 
Μόνο έτσι μπορώ να σ’ αγαπώ..
Μόνο έτσι σ’ αγαπώ! 
 
Κατερίνα Πανταλέων 
 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *