Μήπως ήρθε η ώρα να σε αγαπήσεις με όλα τα λάθη και τα ψεγάδια σου;

Δύσκολη νύχτα η αποψινή…

Γεμάτη ανασφάλειες και πικραμένες σκέψεις.

Οι τολύπες καπνού από το μισαναμμένο τσιγάρο σχηματίζουν στον ουρανό σύννεφα ανεκπλήρωτων ονείρων.

Η κασέτα των νεκρών επιθυμιών προβάλει ξανά όλες τις επιλογές σου.

Σαν ταινία μπροστά στα μάτια σου ή ζωή σου…

Αναπολείς κάθε στιγμή που το χαμόγελο σου ήταν αληθινό και όχι μια μάσκα που έραβες κατάσαρκα για να μην αντιληφθούν οι γύρω σου την έκταση των πραγματικών συναισθημάτων σου.

 

Είχες ταλέντο στην υποκριτική, αυτό σου το αναγνωρίζεις. Από μικρό παιδί, όταν έπεφτες χάμω χτυπώντας και ματώνοντας το γόνατο σου και όλοι ετρεχαν γύρω σου να σε περιποιηθούν, ψέλλιζες ” Είμαι καλά, δεν είναι τίποτα” και ας πονούσες.

 

Μεγαλώνοντας δεν μάτωνες πια τα γόνατα σου, αλλά τη ψυχή σου… Και δώστου οι τυπικές ψυχρές απαντήσεις στην πιο συνηθισμένη ερώτηση… ” Τι κάνεις;”

 

” Είμαι καλά.”, απαντούσες και ας μην το εννοούσες. Δεν ήταν δουλειά κανενός η ζωή σου. Μόνος σου έσπαγες και μόνος σου μάζευες τα κομμάτια σου, κολλώντας τα προσεκτικά το ένα δίπλα στο άλλο να μην αφήσεις ρωγμές, ούτε σημάδια αδυναμίας… Έπεφτες συχνά αλλά πάντα ξανασηκωνόσουν και το απόθεμα της δύναμης σου δε στέρευε ποτέ όταν το χρειαζόσουν!

 

Όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες σου, σε πνίγουν απόψε… Έγιναν μια θηλιά γύρω από το λαιμό σου που όλο και σφίγγει…

Σφίγγει …

Σφίγγει.

Σαν μέγγενη σε τραβάει και σε αποθέτει όλο και πιο βαθιά στη δυστυχία σου.

 

Φοβασαι.

Μέσα στους δρόμους του μυαλού σου ηχούν 3 λέξεις :

 

“Ελευθερία ή θάνατος”

 

Ελευθερία από τα πάθη…

Από τις λάθος επιλογές…

Από τα “τι θα γινόταν αν”…

Από τις αμφιβολίες…

Από τις έξεις…

Από τη θλίψη…

Από τη νοητή φυλακή σου!

 

Ή

 

Καταδίκη να είσαι ζωντανός,

Αλλά συναισθηματικά νεκρός…

Να σε πνίγουν οι σκέψεις,

Τα τρομακτικά σενάρια,

Οι αποτυχίες σου,

Τα απατηλά σου όνειρα

Η ίδια σου η ζωή

Κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς

Και κάθε πρωί μολισ ξυπνήσεις

 

Καταδίκη

Να ζεις ως ζωντανός – νεκρός…

Μάλλον να μη ζεις,

Απλά να επιβιώνεις …

 

Ψάξε μέσα σου

Κλείσε τα μάτια

και βρες το θάρρος

να εξερευνήσεις την άβυσσο σου.

Ξέρω, πονάει…

Ξέρω, δεν θέλεις…

Μα πρέπει!

Εκεί έχει θαφτεί το κλειδί της απόδρασης σου.

 

Κοίτα κατάματα τους φόβους σου

Και ξόρκισε τους…

 

Κοίτα κατάματα τις αδυναμίες σου

Και αγάπησε τες…

 

Κοίτα κατάματα τις αποτυχίες σου

Και αποδέξου τες…

 

Κοίτα κατάματα το ειδωλο σου στον καθρέφτη της ψυχής σου

Και αγκάλιασε το!

Γίνε ένα με την αντανάκλαση σου.

 

Το ακούς;

 

Ο θόρυβος σταμάτησε…

Η καταιγίδα κόπασε…

Οι κραυγές σιώπησαν…

Η ανάσα σου βρήκε το ρυθμό της

και ο παλμός της καρδιάς σου συγχρονίστηκε  με το σύμπαν!

 

Δύσκολη νύχτα η αποψινή…

Αλλά επιβίωσες !

 

Άσε τα δάκρυα να κυλήσουν στο πρόσωπο σου

και να σε λυτρώσουν.

Η κάθαρσις επήλθε…

 

Γύρνα το κλειδί

Και απεγκλωβίσου απ’ την ειρκτή του νου σου!

 

Κοιμήσου…

 

Είσαι ελεύθερος να ονειρευτείς ξανά!

Φιλίνα Ιγνατιάδου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *