Όλη η ζωή μας μια ιστορία

Όλη μας η ζωή τελικά είναι μια ιστορία ποσταρισμένη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μια και μέσα απ αυτά ζούμε την προσωπικότητα που έχουμε επιλέξει και όχι αυτήν που διαθέτουμε, «αν φυσικά διαθέτουμε»! Τα likes και τα views, έχουν τη δύναμη να μας μετατρέπουν σε «βασιλιάδες και βασίλισσες» σε μια εποχή όπου το πρόστυχο έχει εξαφανίσει τη δύναμη του μυαλού, σε μια νέα εποχή όπου οι χειριστικοί και οι νάρκισσοι παίζουν με το μυαλό και το συναίσθημα σου, και γιατί όχι και με την νοημοσύνη σου.

Ένα view από κάποιο συγκεκριμένο άτομο αρκεί, για να νιώθουμε όμορφα όλη την υπόλοιπη ημέρα και έπειτα; ούτε ξανά ασχολούμαστε για το ποιος άλλος το είδε. Φωτογραφίες αληθινές, ψεύτικες, φιλτραρισμένες, στημένες, με μόνο σκοπό να προκαλέσουμε συναίσθημα σε αυτόν τον έναν άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Χωρισμένοι για εκδίκηση, αγαπημένοι για φιγούρα, όμως εγώ ένα ξέρω τελικά.

Όπου υπάρχει υπερβολή, γεννάται το ψέμα, ψυχαναγκάζοντάς σε, να συμμετέχεις στον ψυχολογικό πόλεμο των stories. Κρύβουν μοναξιά, κρύβουν απόγνωση, κρύβουν πόνο. Τα πιο χαρούμενα stories, είναι τα πιο πονεμένα. “εσύ με άφησες αλλά κοίτα με! Προχώρησα! Εσύ με πόνεσες, μα εγω συνεχίζω!”

Τα κακόμοιρα τα stories. Σα να μη μας έφτανε η τόση έκθεση. Αμαρτίες που γίνονται μόνο για είκοσι τέσσερις ώρες και έπειτα δε θυμάται κανείς τίποτα, σαν μια ανάμνηση που σβήνεται, χωρίς να αφήνει καμία απόδειξη, κανένα ίχνος. Μια εκδίκηση που παίρνεται για λίγο. Μια πλάνη.

Πως γίνεται να φερόμαστε με τόση αχαριστία σε μια στιγμή μας, να την αφήνουμε να ζήσει μόνο ένα εικοσιτετράωρο και έπειτα να χάνεται; Και έπειτα, έγινε; Δεν έγινε; Ποιος θυμάται… μόνο αυτός που θέλουμε πρέπει να θυμάται. Όλοι οι υπόλοιποι μην ασχολείστε… μην τα παρακολουθείτε! Μη…

Μαρία Χαρίτου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *