Μην περιμένεις πως θα έρθω. Οφείλω πια στον εαυτό μου να με ψάξουν.

Δεν θέλω να σε διεκδικώ. Τα έζησα αυτά όταν ήταν ο καιρός τους. Φαντάζει πια όλο αυτό αιώνες πριν. Θέλω όμως κάθε φορά το άγγιγμα μου να σου προκαλεί κάτι πρωτόγνωρο. Δεν θα με δεις με ντύσιμο προκλητικό για να σου εξιτάρω την φαντασία. Δεν τον έκανα και ποτέ άλλωστε. Η αυτοπεποίθηση δεν χρειάζεται βαθύ ντεκολτέ και δικτυωτές κάλτσες. Τα βράδια όμως θα απορείς που κρυβόταν όλη αυτή η λάβα που σε κατακλύζει.

Δεν θα σε πλησιάσω με πονηριά. Δεν το αντέχω το “νιαούρισμα” με χαμηλωμένο βλέμμα. Θα σε καρφώσω μέσα στα μάτια και έτσι θα δεις τον πόθο μου για σένα…Ελπίζω.Δεν βιάζομαι. Δεν λειτουργώ καταναγκαστικα. Δεν υπάρχει ίχνος απελπιστικής ανάγκης για κάτι. Έχω έρθει πια σε πλήρη συνοχή με τη σκέψη μου και τα θέλω μου είναι λίγα, μα ανεκτίμητα.

Επιζητώ την αποδοχή σου,μα μη νομίζεις πως θα αλλάξω τα δεδομένα μου για λίγες στιγμές. Αυτό το ξεχνάς.

Δεν ζητάω τίποτα και όμως μου αξίζουν τα πάντα.

Δεν είναι εγωιστικό αυτό. Είναι στόχος που τον χτίζω χρόνια τώρα με λάθος επιλογές συνειδητά.

Μπορείς να μου πεις τη γνώμη σου.Μα πρόσεχε. Ο αυστηρότερος κριτής του εαυτό μου,είμαι εγώ και μόνο. Απόλυτη; Βεβαίως. Γιατί μπορώ επιπλέον.            

Δεν με ενδιαφέρει να έχω πολλές επιλογές.

Η ποσότητα δεν ισούται με ποιότητα. Ίσως το γνωρίζεις.                                              

Δεν θέλω να μιλάω πολύ. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Και ο χρόνος μου πια είναι τόσο πολύτιμος που δεν θέλω να σπαταλάω τις στιγμές που χρόνια ήθελα σε ίσως και μπορεί.                                                                       

Θέλω εσένα που να ξέρεις όμως τι θέλεις από τη ζωή σου. Βλέπεις κουράζομαι πια να βρίσκομαι ανάμεσα σε αναποφάσιστους.                                               

Μην περιμένεις πως θα έρθω. Οφείλω πια στον εαυτό μου να με ψάξουν.

Είμαι εδώ λοιπόν.. Έρχεσαι;