Ο ύμνος του έρωτα

Η αγάπη γεννήθηκε στη Σμύρνη.
Μάγισσες πήραν άρωμα, βάφτιση να της κάνουν,
στου πόθου κολυμπήθρα επιθυμιές να γιάνουν.
Μυρωδιές από κανέλα και μαστίχα το δέρμα της,
με εσάνς πικραμυγδάλου πλέξιμο τα μαλλιά της.
Νεράιδες της ανατολής σε άρμα στολισμένο,
τον έρωτα φέρνουν πορθητή,γάμο καρδιάς να κάνουν.
Χείμαρρος τα ρίγη, δροσίζουν τους πόθους που κυρίαρχοι κατακτητές τυλίγουν τις αισθήσεις.
Κεχριμπάρια στάζουν οι ηδονές μέσα σε λάγνες αγκαλιές,
και μουδιάζουν τα ακροδάχτυλα στων στεναγμών τους ήχους.
Εκεί στο κρεβάτι των Θεών και σε αγγέλων κλίνη,
εκεί συνάντησα εσέ,έρωτα μου μοναδικέ.
Στο γέλιο σου βιολιά έπαιζαν τα άστρα,
σκιρτούσαν οι ευχές στης μοίρας το μεταξένιο σεντόνι.
Βανίλια η ανάσα σου, τα χείλη μου μεθούσε,
αθανασία το φιλί στο στόμα που ριγούσε.
Τα νυχτολούλουδα άνοιγαν κάλυκες καρδιοχτύπια,
κόλαση στον παράδεισο από οργασμών ξενύχτια.
Κόκκινο έσταζε κρασί το πανσέληνο φεγγάρι,
μέθεξη ως τα κύτταρα βάλσαμο σε μπουκάλι της ψυχής, απ την Μαδαγασκάρη.
Διαμάντια πήρες έρωτα,ρουμπίνια ακριβά,
και έδεσες συναισθήματα πλατίνα, αιώνια.
Είσαι του νου ο εθισμός,του λογισμού η τρέλα,
δώρο Θεού που καρτερεί ,το ραντεβού με τον Ερμή.
Αγάπη αγγέλων ερωμένη,με έρωτα λούλουδα καμωμένη,
αθάνατη πάντα να ζείς και ύμνους να σκορπάς επί γής.

Μέλη Φωτιάδου