Αν δεν εκτιμήσεις η ίδια τον εαυτό σου, δε θα το κάνει κανείς
Ολόκληρη η ζωή σου ένα φθηνό αλισβερίσι. Ένα σκέτο πάρε – δώσε σε ένα ιδρωμένο σεντόνι που διαρκεί τόσο όσο το αναφιλητό που στοιχειώθηκε στα χείλη σου. Μια άχρωμη και άοσμη καθημερινότητα που σκοτεινιάζει πάντα με έναν επίπονο απολογισμό. Ένας βιαστικός και αδιάφορος αγώνας δρόμου, που σε οδηγεί πάντα στο σημείο εκκίνησής του: στο άδειο σου κρεβάτι.
Αυτό που δε θέλησες ποτέ να καταλάβεις, είναι ότι η ανάλωση αυτή στην οποία επιδίδεσαι με κάθε ευκαιρία, μόνο πόνο και αποκαθήλωση σου προκαλεί. Η προσπάθειά σου αυτή να καρπωθείς κάτι από όλους· η εμμονή σου εκείνη να αποκτήσεις μια πλήρη εικόνα πριν τελικά επιλέξεις το σύντροφο εκείνον που με τόση επιμονή αναζητάς, σου έχει στερήσει τη διαλεκτική σου σχέση με την ίδια σου τη φύση: τη θηλυκότητά σου.
Αλήθεια, δε σε απασχολεί το γεγονός ότι οποιοσδήποτε πέρασε από τη ζωή σου έκανε ό,τι μπορούσε για να απαλλαγεί; Δε σε ενδιαφέρει το ότι κοντεύεις να χάσεις και τα τελευταία ψήγματα σεβασμού στο πρόσωπό σου; Το ότι παλεύεις να χτίσεις μια αξιοπρεπή εικόνα γύρω από τον εαυτό σου την οποία από μόνη σου απομυθοποιείς κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια και διαθέτεις το κορμί σου, δε σε ενοχλεί;
Θα σου πω κάτι κι ας είναι το μόνο που κράτησες από εμένα. Αυτό που ψάχνεις δεν πρόκειται να το βρεις. Η επιβεβαίωση αυτή που τόσο επιφανειακά απολαμβάνεις κάθε φορά που γίνεσαι εφήμερο παιχνίδι στα χέρια ενός ξένου, δεν αποτελεί ουσιαστική επαλήθευση ούτε και τρόπο επιβολής. Σηματοδοτεί άλλη μια ήττα στην αδιάκοπη αυτή μάχη με τη συνείδησή σου, και την απώλεια κάθε ίχνους αξιοπρέπειας σε μια πραγματικότητα που μόνο αυτήν αποζητά.
Μέτρησε λίγο διαφορετικά τον εαυτό σου μικρή μου. Οι επιλογές σου σε χαρακτηρίζουν και μέσα από εκείνες θα αναδειχθείς ή θα εκτεθείς. Θυσιάζεις πάθη για να τιμήσεις αξίες, ή παραδίνεσαι σε αυτή την αυτοκαταστροφική σου τάση και γίνεσαι παρανάλωμα. Αν σου αρέσει λοιπόν το να αντιμετωπίζεσαι ως αντικείμενο· αν δε νοιάζεσαι για το αν σε βλέπουν σαν μια άψυχη σάρκα με μόνη της ιδιότητα τη στιγμιαία ικανοποίηση· αν συνήθισες να είσαι μια γρήγορη λύση και όχι η μόνιμη επιλογή, συνέχισε ό,τι κάνεις και μην ακούς κανέναν. Σκέψου όμως, δευτερόλεπτα πριν να σβήσεις το τσιγάρο και βυθιστείς και πάλι στο ζοφερό σκοτάδι σου, πως αν δεν εκτιμήσεις η ίδια τον εαυτό σου, δε θα το κάνει κανείς.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
