Πυρομπογές

Με πυρομπογές θα κατασκευάσω ένα ξύλινο ομοίωμα

απ’ τα χρώματα της λήθης

να σε νοσταλγώ

κι εκεί να καίω τις πειραγμένες μου διαθέσεις.

Θ’ ανάψω και τα φώτα ενός μακρινού ξεχασμένου φάρου

να γοητεύονται πάνω στις σκιές της θάλασσας

τ’ ακροδάχτυλά μου

από τη σάρκα των αναστεναγμών σου.

Κι έπειτα στα επίμονα βλέμματα της χαραυγής,

δε θα πω λέξη.

Άλλωστε η έκσταση

δε φόρεσε ποτέ μανδύα

να προστατεύει τις αμαρτίες της.

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *