Ένα βήμα μακριά μου
Ακούω κάποιους να λένε η ζωή είναι μπροστά σου και αμέσως σκέφτομαι τι κοροϊδία θεέ μου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό.
Τίποτα δεν είναι μπροστά μας μήτε δεδομένο, τίποτα δεν μας ανήκει ούτε κρατάει για πάντα.
Η ζωή είναι στιγμές!
Στιγμές που περνούν και φεύγουν, θέλει εγρήγορση για να τις δούμε, να τις αναγνωρίσουμε εγκαίρως. Να τις γραπώσουμε και να γίνουν δικές μας.
Να εισπνεύσουμε κάθε σταγόνα οξυγόνου, να γεμίσουμε τα πνευμόνια και να ρουφήξουμε κάθε στιγμή. Στιγμές λοιπόν η κυρά ζωή, δεν την ξεγελάει κανείς μα αυτή τους πάντες. Δεν είναι κακιά, ότι και να μας φέρει με το καλό να το δεχόμαστε, όλα κομμάτια δικά μας στη πορεία και αναπόσπαστα κεφάλαια της ζωής.
Τα κουβαλάμε μέσα και επάνω μας όμως δεν πρέπει να είναι βαρίδια στο αύριο. Ήρθαν, ε και; Καλώς έκαναν και ήρθαν, μας δίδαξαν και έκλεισαν.
Στο αύριο λοιπόν χωρίς τα ίδια λάθη, τα όποια άθελα ή ηθελημένα.
Να ζήσουμε πριν να είναι αργά, μη μένουμε στη φυλακή μας από φόβο. Τολμούμε και διεκδικούμε ανάσες αληθινές. Ένα βήμα απέχει το ταξίδι της ζωής από το θέλω και το θάρρος.
Ένα βήμα να βγεί μπροστά η κρυμμένη δύναμη και ικανή να κάνει τα θέλω πραγματικότητα
Μια απόφαση από το πουθενά, μια χαραμάδα φώς μέσα στο σκοτάδι. Ένα φώς το οποίο δίνει την ώθηση για ελπίδα και χαμόγελο, για ένα
-και γιατί όχι; –
Ξεκινάω κάνοντας το βήμα, όλα στο χέρι μου και στην κρυμμένη δύναμή μου.
Ένα βήμα απόσταση η ζωή από την απόφαση
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό.
Τίποτα δεν είναι μπροστά μας μήτε δεδομένο, τίποτα δεν μας ανήκει ούτε κρατάει για πάντα.
Η ζωή είναι στιγμές!
Στιγμές που περνούν και φεύγουν, θέλει εγρήγορση για να τις δούμε, να τις αναγνωρίσουμε εγκαίρως. Να τις γραπώσουμε και να γίνουν δικές μας.
Να εισπνεύσουμε κάθε σταγόνα οξυγόνου, να γεμίσουμε τα πνευμόνια και να ρουφήξουμε κάθε στιγμή. Στιγμές λοιπόν η κυρά ζωή, δεν την ξεγελάει κανείς μα αυτή τους πάντες. Δεν είναι κακιά, ότι και να μας φέρει με το καλό να το δεχόμαστε, όλα κομμάτια δικά μας στη πορεία και αναπόσπαστα κεφάλαια της ζωής.
Τα κουβαλάμε μέσα και επάνω μας όμως δεν πρέπει να είναι βαρίδια στο αύριο. Ήρθαν, ε και; Καλώς έκαναν και ήρθαν, μας δίδαξαν και έκλεισαν.
Στο αύριο λοιπόν χωρίς τα ίδια λάθη, τα όποια άθελα ή ηθελημένα.
Να ζήσουμε πριν να είναι αργά, μη μένουμε στη φυλακή μας από φόβο. Τολμούμε και διεκδικούμε ανάσες αληθινές. Ένα βήμα απέχει το ταξίδι της ζωής από το θέλω και το θάρρος.
Ένα βήμα να βγεί μπροστά η κρυμμένη δύναμη και ικανή να κάνει τα θέλω πραγματικότητα
Μια απόφαση από το πουθενά, μια χαραμάδα φώς μέσα στο σκοτάδι. Ένα φώς το οποίο δίνει την ώθηση για ελπίδα και χαμόγελο, για ένα
-και γιατί όχι; –
Ξεκινάω κάνοντας το βήμα, όλα στο χέρι μου και στην κρυμμένη δύναμή μου.
Ένα βήμα απόσταση η ζωή από την απόφαση
Στέλλα Α.
