Η πένα μου κι εγώ
Η πένα μου. Η πένα μου με έχει ταξιδέψει στα πιο όμορφα και μακρινά μέρη. Μαζί της έχω κάνει κάτι διαδρομές αξέχαστες! Σε ανύποπτη στιγμή μέσα στην καθημερινότητά μου με τραβάει σαν μαγνήτης και με προκαλεί για ένα ταξίδι-αστραπή. Και εγώ πάντα σαν υπνωτισμένη υποκύπτω και την ακολουθώ.
Η πένα μου γεννάει χαρακτήρες. Ανθρώπους με ονόματα, δουλειές, ζωές. Τους έχω αγαπήσει όλους, έναν προς έναν. Άλλοτε θύμωσα μαζί τους, άλλοτε έκλαψα, άλλοτε τους έδωσα ένα λυτρωτικό τέλος.
Η πένα μου με γεμίζει συναισθήματα. Γέλια, δάκρυα, χαρά και λύπη όλα χαραγμένα σε μια κόλλα Α4 από το μελάνι της. Σαν ζωντανός οργανισμός που ζητάει να συνεχίσει να υπάρχει μέσα από τις λέξεις.
Αχ αυτή η πένα μου! Ονειροπόλα και ατίθαση, σαν ανίδεος σχοινοβάτης, αδυνατεί να κρατήσει ισορροπίες και πάντα στα μισά της διαδρομής υποκύπτει σε μια γενναία πτώση, χωρίς όμως ποτέ να τραυματίζεται, αφού -συνήθως- πέφτει σε ολάνθιστους κήπους ή σε στρώματα απο σύννεφα φτιαγμένα από μπαμπάκια…Και άλλες φορές, σκληρή και απαιτητική. Με αναγκάζει να κάνω την αυτοκριτική μου, να στήνω τον εαυτό μου στα δυο μέτρα και να τον ανακρίνω ή να κάνω βαθιά βουτιά μέσα μου, να πάρω το παιδί που κρύβεται εκεί και να το βγάλω στο φως.
Η πένα μου πολλές φορές μου έχει φέρει μπελάδες. Επεμβαίνει στη πραγματικότητα την κάνει μπάχαλο, μπερδεύει τον κόσμο, με μασκαρεύει, μου δίνει ρόλους, με αναγκάζει να ζω ζωές παράλληλες με τη δική μου, λέει αλήθειες, φωνάζει, διαμαρτύρεται, εξαγριώνεται. Το στόμα μου μπορεί να μείνει σιωπηλό, η πένα μου ποτέ. Αυτή δεν καθοδηγείται, δεν κατευθύνεται, δεν φιμώνεται.
Η πένα μου δεν είναι ακριβή. Είναι ένα διαφημιστικό στυλό που με έχει βολέψει γιατί γλιστράει εύκολα στο χαρτί, όμως την αγαπώ. Είναι η ευχή και η κατάρα μου. Με παιδεύει και με απογειώνει ταυτόχρονα, με ενοχλεί και με ευφραίνει την ίδια ώρα αλλά τι θα ήταν η ζωή μου χωρίς αυτή; Μια άδεια σελίδα Α4 θα ήταν.
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
