Δυο λόγια μόνο..
Σαν σήμερα Σε σταύρωσαν, λένε..
Εγώ ξέρω πως και πριν από κείνη την αποφράδα Παρασκευή, Σε σταύρωναν διακαώς, Σε σταύρωναν σε κάθε ευκαιρία..
Κι από τότε μέχρι τώρα, Σε σταυρώνουν ξανά και ξανά και ξανά..
Και δε θα πάψουν ποτέ να το κάνουν..
Και σαν μεθαύριο αναστήθηκες, λένε..
Μα άραγε πέθανες ποτέ;
Αγκάθια και καρφιά μάτωσαν και νέκρωσαν τη σάρκα Σου..
Μα αυτό που Είσαι δεν μπόρεσε κανείς να το αγγίξει, όσο κι αν το προσπάθησαν και το προσπαθούν χιλιάδες χρόνια τώρα..
Αφού Σε βλέπω σε κάθε χρυσαφένια Ανατολή..
Σε κάθε λουλούδι που ανθίζει ευωδιάζεις..
Σε κάθε γέρικο χαμόγελο, που ακόμα βαστάει, Είσαι εκεί..
Κι αγέρωχα στέκεις σε κάθε βλέμμα παιδικό, που ντύνει με λάμψη και ελπίδα ό,τι ατενίζει..
Κι αν κάθε μέρα λοιπόν Σε σκοτώνουν, κάθε μέρα Εσύ θα ανασταίνεσαι..
Γι αυτό αντέχει ακόμα η Ζωή και υπάρχει..
Κατερίνα Πανταλέων
~~~~~~~~~~~~~
“Όσο υπάρχουν στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια…
Mη φοβάστε!
Όλα θα πάνε καλά!”
Ν. Καζαντζάκης
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
