Λέξεις, το καταφύγιό μου
Post Views: 4
Αγαπώ τις λέξεις, τις λατρεύω. Δίνουν ζωή στις σκέψεις μου, χρώματα στα όνειρά μου, φως στα ‘σκοτάδια’ μου. Ήταν πάντα κοντά μου σε ατέλειωτες ώρες αναπόλησης, όταν χανόμουν στη θλίψη και δεν έβρισκα κάπου να πιαστώ, να στηριχτώ, ή όταν έγερνα στο μαξιλάρι μου μ’ ένα χαμόγελο ευχαρίστησης στα χείλη. Τον τελευταίο καιρό όμως μοιάζουν να μ’ έχουν εγκαταλείψει. Λέξεις, φράσεις με κατακλύζουν συνεχώς, μα αδυνατώ να τις ‘τιθασεύσω’ και να τις καταγράψω.
Ξεκινώ το ταξίδι μου στα μονοπάτια του μυαλού μου και συναντώ αδιέξοδα. Κομμάτια ενός παζλ- αυτού της ζωής μου-που μια ‘απροσεξία’ τα σκόρπισε στο πάτωμα. Καμιά τάξη, σειρά, οργάνωση. Αδυνατώ να χαθώ σε καταπράσινα λιβάδια και καταγάλανες θάλασσες, εκεί που μέχρι τώρα έβρισκα καταφύγιο. Οι εικόνες μου ασπρόμαυρες, κρυμμένες μερικές φορές σε ‘ομίχλη’ στήνονται στα μάτια μου κομματιασμένες. Ανήμπορη να δώσω λύση τις βλέπω να στροβιλίζονται γύρω μου.
Κλείνοντας τα μάτια μπαίνω κι εγώ σ’ αυτόν τον παράξενο χορό τους κι αφήνομαι να παρασυρθώ σε ταξίδια απίστευτα, παραμυθένια, δίχως αρχή και τέλος. Φτάνει που η μαγεία τους αναμορφώνει ό,τι αγγίζει κι ας το φτιάχνει άμορφο κι ακαθόριστο. Η ουσία είναι πως έστω κι έτσι γαληνεύει ο νους και ησυχάζει από τους θορύβους της καθημερινότητας, τη φασαρία της ζωής. Ακόμα και σκόρπιες λοιπόν οι λέξεις μου ήταν, είναι και θα είναι το καταφύγιό μου.
Λίνα Κατσίκα
Post Views: 4
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα τετράδιο πλάι στο μαξιλάρι μου να το γεμίζω, πριν ο ύπνος καλύψει τα μάτια μου, με γράμματα,ζωγραφιές,χαμόγελα ή δάκρυα. Πάντα οι λέξεις αποτελούσαν το καταφύγιό μου. Με αυτές μοιραζόμουν τις χαρές μου, τα όνειρά μου, τις σκέψεις μου και σ' αυτές κατέφευγα όταν φουρτούνιαζε η ψυχή μου κι έψαχνα ηρεμία. Μου έχουν κρατήσει συντροφιά σε ώρες μοναξιάς και εσώτερης αναζήτησης, με έχουν ταξιδέψει. Μεγάλωσα και το τετράδιο παραμένει στο μαξιλάρι πλάι μου. Μόνο που όσα πλέον σημειώνω εκεί τα μοιράζομαι και με άλλους ανθρώπους που διαβάζοντάς τα ακουμπούν πάνω τους τη δική τους ψυχή κάνοντάς με να νιώθω πως εκεί έξω υπάρχει ακόμη αγάπη,ζεστασιά, μεγαλείο ψυχής.....
