Τελευταία φορά
Η εξάρτηση σου δημιουργείται από έλλειψη φυσιολογικών σχέσεων με πυρήνα την οικογένεια και αργότερα με φίλους.Δεν έχεις πίστη στον εαυτό σου, δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια υγιή ή έστω μια καλή σχέση με τους γύρω σου. Αυτό διαπιστώνω κάθε μέρα σε εσένα.
Λάθος προσπάθεια να γίνεις αποδεκτή, αρχίζεις να μην έχεις ψυχικές άμυνες. Κατακλύζεσαι από αρνητισμό, λύπη και νιώθεις ανάξια ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα. Υπερεκτιμάς καταστάσεις και πρόσωπα. Η ανάγκη σου αυτή σε οδηγεί να συντηρείς αρρωστημένες σχέσεις. Σχέσεις εξάρτησης που σε τίποτα δεν θυμίζουν το τρίπτυχο, αγάπη-αποδοχή-σεβασμό, αφού ούτε έχει αποδεχτείς ούτε αγαπάς και πάνω από όλα δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Αυτά αποζητείς να τα γνωρίσεις μέσα από την αποδοχή του συντρόφου σου.Ενός ανθρώπου που ίσως ακόμα να μην έχεις γνωρίσει καν.Ζεις μια εικονική πραγματικότητα. Έχοντας λοιπόν τη πεποίθηση πως δεν αξίζεις να αγαπιέσαι, χρησιμοποιείς έλεγχο, γοητεία και δόλο για να κρατήσεις τον σύντροφο σου,όταν και αν καταφέρεις να γνωρίσεις κάποιον και όταν γίνει παραμένεις σε μια σχέση από την άρνηση μιας ενδεχόμενης μοναξιάς. Επιστρέφεις ξανά μετά από χωρισμό, παρά τις υποσχέσεις που δίνεις στον εαυτό σου με την χιλιοειπωμένη ατάκα “τελευταία φορά”. Επιλέγεις συνειδητά ένα σύντροφο καταπιεστικό, προσβλητικό και πολλές φορές μη διαθέσιμο, γιατί αυτό πιστεύεις πως σου αξίζει. Χειριστικές συμπεριφορές, έλεγχος με συνεχή επικοινωνία και μια ανάγκη για συνεχή επιβράβευση και αναγνώριση. Αδυνατείς να πεις όχι και αλίμονο αν εκφράσεις την γνώμη σου. Όταν δε, βρίσκεσαι στη σχέση, αποκόπτεσαι από παντού και από όλους. Κλεισμένη στον εαυτό σου, ζώντας ένα εικονικό δράμα ξανά και ξανά. Με εμμονικά σενάρια που όλα είναι εναντίον σου και μια λιποψυχία που απλόχερα την χαρίζεις στον εαυτό σου.
Έχεις σκοτάδι μέσα σου,δεν το βλέπεις εσύ, όμως όλοι οι υπόλοιποι ναι. Ένας ψυχικά υγιής άνθρωπος ψάχνει για μια σχέση που θα του συμπληρώνει τη ζωή.Εσύ λειτουργείς μόνο εξαρτώμενη, ψάχνεις για κάτι έξω από τον εαυτό σου, κάτι που θα του προσφέρει όλα αυτά που εκείνος νιώθει πως δεν διαθέτει. Κατακλύζεσαι από συνεχείς απορίες που συχνά κρύβουν μηχανορραφίες και απόγνωση του τύπου, “τι θα κάνω να τον-την κρατήσω, τι θα κάνω αν φύγει; ” Ζείς μια καθημερινότητα μέσα σε απόγνωση, στρες, άγχος και σε ένα κύκλο που δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ, αν δεν δουλέψεις με τον εαυτό σου και γιατί όχι με βοήθεια από κάποιο ειδικό. Που τις περισσότερες φορές επιβάλλεται.
Είναι επίπονη όλη αυτή η συμπεριφορά που επιβάλλεις στον εαυτό σου και στην συνέχεια και στους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Είναι μεγάλος ο δρόμος μέχρι να διδαχθείς από τις συνέπειες των πράξεων σου. Όταν καταλάβεις όμως πώς μια ψυχρή σχέση δεν θα κάνει τη ψυχή σου να πάψει να κρυώνει. Όταν νιώσεις τον πόνο από τα αποτελέσματα όλων αυτών των ενεργειών να είναι μεγαλύτερος, από τον πόνο που σε οδηγεί να φέρεσαι έτσι, τότε έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα για την απεξάρτηση σου από τα σκοτάδια σου και ίσως καταφέρεις βρεις κάποτε την ευτυχία. Ίσως.
