Φλερτάρω με τις αντοχές μου

Έχεις κάτι άγνωστο. Σκοτεινό. Μυστηριακό. Μελαγχολικό. Ανεξήγητο. Μακρινό. ‘Απιαστο. Ερωτικό. Βαθύ. Σιωπηλό και ταυτόχρονα ξεσηκωτικό. 

Κάτι μεθυστικό που σαν σκορπίζονται οι λέξεις μπλέκονται επάνω σου.

Στα μαλλιά σου. Στις αμυγδαλωτές ράχες των ματιών σου.

Και αναπνέουν οι νύχτες από το άρωμά σου.

Με μια πρόθεση αφαιρετική αφού η ομορφιά δεν επιδέχεται προσθέσεις.

Μα ούτε και αφαιρέσεις. Κι ας σε απογυμνώνει το αφηρημένο μέσα από τις προσθέσεις του μυαλού.

Είσαι μια ρωγμή ανεξίτηλη που με κάνει να θέλω να την αγγίζω και μετά να εισχωρώ εντός της σαν φως που απλώνεται παντού χαμογελώντας ενώ βραδιάζει.

Είσαι μια όαση επιφωνημάτων καλά σφραγισμένη σε μια αγκαλιά κλειδωμένη αποκλειστικά για το γαλάζιο των ματιών μου.

Έχεις όλες μου τις μπερδεμένες επιθυμίες τοποθετημένες σε μια σειρά απελευθέρωσης.

Κι όλες μου τις αισθήσεις ενεργοποιημένες. 

Κι αν φταίει κάποιος που γεννήθηκε ένας νέος έρωτας εκ του μη όντος, δε θα ψάξω να βρω καμία αιτία. 

Δε θα αναζητήσω την αντανάκλαση της υπέρβασης.

Θα μείνω εδώ να σε γεύομαι και να σε ποθώ όπως η σκέψη το αδιανόητο.

 Όπως η αρμονία την αγάπη.

Θα μείνω εδώ να σε ερωτεύομαι μέσα απ’ τις σιωπές σου.

Θα μείνω εδώ ν’ ανακαλύπτω μέσα απ’ το χάδι μου τις ηδονές σου. 

Κι ύστερα θα επιτρέπω στα βράδια να με ραγίζουν για να φλερτάρω με τις αντοχές μου.

Κι ύστερα θα  κολυμπάω στο κορμί σου για να αγγίζω όλα εκείνα τα μυστικά που δε θα μου φανερώσεις ποτέ. 

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *