Μόνος
Άλλη μια όμορφη
έξοδος τελείωσε.
Ωραία πέρασα και
απόψε.
Παρέα με φίλους
αγαπημένους.
Στην παρέα ήταν
και μία φίλη τους.
Μου μύρισε
προξενιό η υπόθεση.
Δε λέω, όμορφη πολύ
και καλό παιδί φαίνεται.
Αλλά δεν είμαι εγώ για
δεσμεύσεις.
Θέλω την ελευθερία μου.
Δεν μπορώ να μπω
στο τρυπάκι μιας σχέσης.
Και πήγαινε από εδώ και
πήγαινε από εκεί.
Μια χαρά είμαι μόνος στο
σπιτάκι μου.
Απολαμβάνω την τηλεόραση
μου αραχτός στο κρεβάτι μου.
Μόνος μου στρώνω τραπέζι.
Μόνος μου κοιμάμαι.
Μόνος μου ακούω μουσική.
Μόνος.
Μόνος.
Μόνος.
Μόνος.
Μόνος ;
‘Ωπα στάσου!!
Και αν όλα αυτά τα
μοιραζόμουν με μία
γυναίκα ;
Δε θα ήταν όλα πιο ιδανικά;
Να κοιμάμαι αγκαλιά μαζί της.
Να την έχω δίπλα μου.
Να της κρατώ το χέρι.
Να έχω έναν άνθρωπο δικό μου,
να λέω μια κουβέντα.
Να την αγαπώ και να μ’ αγαπά.
Να βαδίζουμε μαζί σε κοινή πορεία.
Μαζί.
Μαζί.
Μαζί.
Μαζί !!
Ναι!! Μαζί!!
Δεν παλεύεται η μοναξιά.
Καλή είναι για λίγο καιρό.
Αλλά σαν το μαζί δεν έχει.
Και άργησα κιόλας θαρρώ.
Μα ποτέ δεν είναι αργά
να βρω εκείνη που θα γίνει
σταθμός της ζωής μου.
Ή αλλιώς το λιμάνι μου.
Ώρα να ερωτευτώ λοιπόν!!!
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
