Για εκείνη τη ζωή που δεν έζησα
Μη με ρωτήσεις αν έχει αλλάξει κάτι. Πολλά και τίποτα ακόμη. Το μόνο που μπορώ με βεβαιότητα να πω, είναι πως τώρα πια τολμώ να μιλώ με κάθε ειλικρίνεια σ’ εκείνο το παιδί, που στέκεται απέναντί μου στον καθρέφτη, μα και να τ’ ακούω.
Ένα παιδί, ναι, που ενώ μετράει ήδη τέσσερις δεκαετίες και κάτι, δεν έπαψε ποτέ του να ονειρεύεται, έστω και σιωπηλά, αυτά που δεν κατάφερε να ζήσει μέχρι τώρα. Εκείνο το παιδί, που πολλές φορές συμβιβάστηκε με όλα εκείνα που πίστεψε πως του άξιζαν.
Κοιτώντας τον χρόνο πίσω, διαπιστώνω πως ότι πίστευα κι ότι ένιωθα από πολύ μικρή ηλικία, δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Ονειροπόλα, Ρομαντική και πολύ Συναισθηματική. Έτσι ήμουν κι έτσι θέλω να παραμείνω. Αγαπώ τους ανθρώπους της Καρδιάς κι αυτούς επιλέγω πια δίπλα μου. Με την γραφή δεν έχω "επαγγελματική" σχέση, ήταν για μένα ανέκαθεν όμως , ο τρόπος μου να βγάζω ότι αισθάνομαι. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν!!!
