Τον Αύγουστο που σου χρωστάς μην τον ξεχνάς
Και να’ μαι πάλι εδώ.
Στο κατώφλι του Αυγούστου.
Να συμμαζεύω εκκρεμότητες στη δουλειά, στο σπίτι, στο μυαλό, στην καρδιά.
Να ετοιμάζομαι για τη διακοπή.
Δεν ξέρω γιατί διεθνώς μιλάμε στον πληθυντικό για “διακοπές”.
Διακοπή είναι ο Αύγουστος, διακοπή από την κανονικότητα, από την επαναλαμβανόμενα μίζερη αλήθεια, διακοπή από το τζακ ποτ υποχρεώσεων κι ευθυνών.
Διακοπή από τον καθωσπρεπισμό της πρωτευουσιάνικης κουλτούρας.
Χαλαρώνουν οι μύες του προσώπου και του σώματος, χαλαρώνουν οι γραβάτες, οι ζώνες, τα υφάσματα.
Χάρμα να περπατάς ξιπόλυτος και αέρινα ντυμένος.
Ο Αύγουστος με τις δύο πανσελήνους, με τη δροσιά του μελτεμιού, με τα πανηγύρια της Παναγιάς είναι εδώ.
Είαι ο Αύγουστος της επιστροφής στις ιδιαίτερες πατρίδες, τότε που τα χωριά γεμίζουν κόσμο, χρώματα, φωνές, γέλια.
Που τα εξοχικά ή τα παλιά πατρικά σπίτια ξανανοίγουν, αυτά με τις λιγότερες βολές, αλλά με την ανεκτίμητη σκιά της κληματαριάς, εκεί που κάτι μεσημέρια σε πιάνει ο ύπνος στην καρέκλα και σε ξυπνούν οι σύντροφοι ζουζούνια.
Αχ καλοκαίρι των αποδράσεων, της διαφυγής. Καλοκαίρι με τον αγαπημένο σου, με την παρέα σου, μακρυά από τη βάση, άγνωστοι ανάμεσα σε αγνώστους να ξαναθυμάστε γιατί κολλήσατε μαζί, να φτιάχνετε αναμνήσεις, να τις αποτυπώνετε σε φωτογραφικά ενσταντανέ που θα ανασύρετε τις ανιαρές νύχτες του χειμώνα.
Είναι το καλοκαίρι της απλότητας, όταν ο γιάπης- άλλως ο χαρτογιακάς- που πίνει εσπρέσο στην πλατεία Κολωνακίου ρουφάει με μεράκι τον ελληνικό στο καφενείο και παίζει τάβλι με τον ξάδερφο, χώνοντας στο ζάρι μπινελίκια που θυμίζουν Σταύρο Παράβα στο “Μάγκα με το τρίκυκλο”.
Καλοκαίρια αφιερωμένα στα παιδιά μας, στους έρωτές μας, στις παρέες μας, στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.
Μα πάνω απ’ όλα είναι μια καλοκαιρινή διακοπή αφιερωμένη στον εαυτό μας .
Να’ μαι λοιπόν πάλι εδώ, να ξεκινώ τη διακοπή, όπως πάντα μόνη.
Πάντα μ’ άρεσε να ταξιδεύω μόνη.
‘Οσο πιο μακρινό το ταξίδι, τόσο καλύτερα.
Είναι το πιο βασικό κομμάτι ελευθερίας της διακοπής.
Το κομμάτι που κάνεις παρέα με κάποιον που έχεις παραμελήσει πολύ, τον εαυτό σου.
Αυτόν που κούρασες, αυτόν που κούρασε τους άλλους, αυτόν που κουράστηκε να τον καταχρώνται.
Είναι η ώρα της ξεκούρασης, η ώρα που θα διαβάσεις στον εαυτό σου ένα βιβλίο και θα ταυτιστείς με τον ήρωα, που θα τον κεράσεις ένα τσιγάρο στο κατάστρωμα χαζεύοντας με βλέμμα απλανές τον αφρό της θάλασσας, έτσι όπως σκάει στα πλαινά.
Συχνά είναι η ώρα των ατέρμονων σκέψεων, αυτών που σφηνώνονται σε τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια με μανδύα απολογισμού.
Όχι, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για ανασκόπηση, η πρωτοχρονιά αργεί.
Κοίτα τους συνεπιβάτες σου καλύτερα, λύσε ένα σταυρόλεξο, πιάσε κουβέντα με το θαλαμηπόλο.
Κι άσε το νου σου να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί.
Στη διακοπή απελευθερώνεται ο καταπιεσμένος μας εαυτός, ομορφαίνει η ψυχή και η σάρκα.
Με την ευχή οι απελευθερωμένες αυγουστιάτικες σκέψεις να μετουσιωθούν σε λέξεις που θα σας κρατήσουν συντροφιά, σας εύχομαι καλή διακοπή, με ξεγνοιασιά κι αγάπη!
Ανθή Γεώργα