Δώσε μου λίγο χρόνο
Post Views: 0
Καλώς την! Έλα πέρνα και κάθισε όπου θέλεις. Όχι, στάσου. Δε θέλω εκεί στη γωνιά της. Οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί. Την έχω ως φυλαχτό. Δε θέλω να καθίσει άλλη στη θέση της. Εκεί ήταν το μέρος της. Ακόμη το άρωμα της μυρίζει πάνω στο ύφασμα της πολυθρόνας. Ξέρω, πέρασε καιρός που έφυγε αλλά ακόμη η παρουσία της είναι έντονη εδώ μέσα. Βλέπω τη μορφή της γύρω μου.
Μα εσύ τώρα γιατί κλαις; Ναι έχεις δίκιο. Συγχώρησε με. Ήρθες εδώ για μένα και εγώ σου μιλάω για εκείνη. Δώσε μου λίγο χρόνο αν μπορείς και όλα θα πάνε καλά. Προσπαθώ βλέπεις. Αλλά είναι που όλα εδώ μέσα είναι “εκείνη”.
Στάσου, μη φεύγεις, σε παρακαλώ. Βοήθησε με να την ξεπεράσω. Όχι, μα τι είναι αυτά που λες; Δε σε βλέπω ως φίλη. Θέλω κάτι παραπάνω. Για πόσο διάστημα; Μη με πιέζεις. Δε γνωρίζω.
Έλα, γύρνα πίσω. Εξάλλου τι σου είπα για τη γωνιά της; Θέλω να σεβαστείς ότι πονώ. Για αντικαταστάτρια λες ότι σε θέλω; Όχι, όχι! Δεν είναι αυτό που νομίζεις. Απλά την αγάπησα πολύ και μου στοιχίζει που δεν υπάρχει πια. Έλα να κάνουμε ένα τσιγάρο να σου εξηγήσω γιατί εκείνη η γωνιά είναι ιερή για μένα.
Μη σηκώνεσαι να φύγεις. Μείνε. Σ’ έχω ανάγκη. Δε ζητάω να μ’ αγαπήσεις. Καμένος είμαι εξάλλου.
Εκεί στη γωνιά, στην πολυθρόνα μας μου δόθηκε πρώτη φορά. Εκεί καθόμασταν μαζί κουρνιασμένοι. Εκεί θήλαζε τα παιδιά μας. Εκεί διάβαζε, κεντούσε. Καθόταν με τα πόδια μαζεμένα και μας έλεγε ιστορίες για πριγκίπισσες και δράκους.
Εκεί σ’ αυτή την γωνιά έφυγε ένα πρωί. Πέταξε για πάνω. Εκεί μπροστά στα μάτια μου. Γι’ αυτό σου λέω. Μόνο εκεί μην κάτσεις. Είναι η ευλογία και η κατάρα μου μαζί. Την κοιτάω κάθε πρωί.
Πώς; Να την πετάξω; Μα είναι ότι μου έμεινε από εκείνη. Άσε με να την έχω ως κάτι δικό της. Θα συνέλθω σύντομα και θα σου δώσω και εσένα ό,τι αγαπάς. Μόνο χρόνο δώσε μου να χαρείς. Να ξορκίσω τους δαίμονες μου και μετά θα’ μαι δικός σου. Λίγο να με περιμένεις σου ζητώ. Χάθηκα στο πένθος μου, μα θα επανέλθω.
Μη μου φύγεις κι’ εσύ. Σε παρακαλώ…
Εύη Π. Γουργιώτη
Post Views: 0
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
