Τελικά, τόλμησα να με αγαπήσω
Άραγε στα πόσα λάθη θα μάθω; Πόσες φορές θα χρειαστεί να αναλωθώ για να καταλάβω την αξία μου;
Με κοιτάω στον καθρέφτη, τα μάτια μου έχασαν τη λάμψη τους. Νιώθω μια άλλη, μια ξένη στο σώμα μου. Τι δεν έκανα, για να δεις πόσο σε θέλω; Ποτέ σου δεν το πίστεψες. Ανέχτηκα την κάθε ανασφάλεια σου, την κάθε σου παράλογη απαίτηση. Δεν ένιωσες όμως καλά, πάντα κάτι σε χάλαγε.
Νόμιζα ήμουν εγώ… Σου το επέτρεψα και αυτό είναι δική μου ευθύνη. Όμως με τον καιρό κατάλαβα, πως εσύ είσαι το δικό σου πρόβλημα, όχι εγώ.
Ξύπνησα και δεν με νοιάζει πια. Με κοιτάω στον καθρέφτη, ξανά. Με παρατηρώ, βλέπω αυτά τα υπέροχα μάτια που μέσα τους είδα την ψυχή μου. Αναρωτιέμαι, ποιος άκαρδος θα ήθελε να κάνει αυτά τα ματάκια να κλαίνε.
Για λίγο, σταμάτησαν οι σκέψεις μου. Αυτός ο άκαρδος άνθρωπος πρωτίστως, ήμουν εγώ. Εγώ επέτρεψα, έδωσα ευκαιρίες, δεν με αγάπησα, δεν με πρόσεξα, δεν με εκτίμησα…
Δάκρυα κύλισαν. Μια αίσθηση απελευθέρωσης νιώθω μέσα μου. Κάθομαι σαν μικρό παιδί στο πάτωμα αδιαφορώντας για τα πάντα. Κλαίω με λυγμούς, για αρκετή ώρα.
Σταματάω, δεν έχω άλλα δάκρυα. Με αγκαλιάζω και με φιλάω. Νιώθω την ψυχή μου. Μια γαλήνη με πλημμυρίζει. Μια αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση, αγάπη. Έχω ένα αγκάθι ακόμα αλλά θα βγει μόνο του.
Σηκώνομαι και έρχομαι προς το μέρος σου. Με κοιτάς, το βλέμμα μου δεν είναι το ίδιο πια. Κατάλαβες. Δε μίλησα, τα πράγματα μου δεν μάζεψα. Πήρα τον εαυτό μου και έφυγα.
Γέλασα… Ούτε που τόλμησες να δικαιολογηθείς, να με σταματήσεις, τίποτα. Λόγια, λόγια, λόγια, αυτό ήσουν τελικά.
-Τα πράγματα σου; δειλά μου είπες.
-Στα αφήνω να με θυμάσαι. Αντίο.
Τα κατάφερα, έκανα το πρώτο μου βήμα. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Κατάλαβα την αξία μου και πόσο πολύτιμη είμαι, για εμένα. Τέτοιος θησαυρός, δεν χαρίζεται. Τον διεκδικούν και τον εκτιμούν. Όμως πρώτη εγώ χρειάζεται να με αγαπώ και να με εκτιμώ. Να μην πέσω στα μάτια μου…
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
