Η Ανατολή μου θα’ σαι εσύ
Άλλη μια Ανατολή ξημέρωσε…
Και κοίτα πόσο φως,
κοίτα πόσο χρώμα χρυσαφί ασύστολα σκορπά!
Μα τα μάτια μου αρνούνται…
Αρνούνται να προδώσουν την εικόνα σου και να θαυμάσουν κάτι άλλο.
Έλα κοντά μου…
Ζωγράφισε με, με το χρώμα των ματιών σου.
Σμίλεψε με, με τη φωτιά από τα χείλη σου.
Φώτισε με, με τη λάμψη που το χαμόγελο σου απλόχερα σκορπά.
Έλα κοντά μου…
Δε ζηλεύω την απαστράπτουσα μαγευτική Ανατολή.
Δε μπορώ να δω την ομορφιά της, με παλάμη αδειανή.
Δε ζηλεύω τίποτα πια σε αυτήν την πλάση,
παρά μόνον ένα:
Εκείνο το αεράκι που σε τυλίγει και σε αγγίζει κάθε στιγμή…
Που γίνεται ανάσα στα χείλη σου,
παίζει με τα μαλλιά σου,
σε αγκαλιάζει,
κι όλο μου κλείνει πειραχτικά το μάτι.
Γιατί εκείνο μπορεί!
Εγώ όχι…
Μα εγώ σ’ αγαπάω!
Κι όλοι οι ήχοι και τα χρώματα μέσα μου ανταριάζουν.
Παιδεύονται να φτιάξουν τη δική μας μοναδική Ανατολή,
που όταν ξημερώσει το χρόνο θα παγώσει.
Μα μέχρι τότε αγάπη μου,
με τη δική σου εικόνα θα ξυπνώ
κι αυτήν εγώ θα ονομάζω Ανατολή.
Κατερίνα Παντελέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
Η λεξη ασύστολα δεν μας εκφράζει εδώ. Η κατάλληλη λέξη είναι “αμέριστα”. Μπράβο, Κατερίνα μας! Ωραία, συναισθηματική, γραφή.