Οι συνέπειες των πράξεών μας

Μια ζωή τα λάθη μου ακολουθώ, κάνω το ένα και αμέσως στο επόμενο. Σταματημό δεν έχω πια. Όμως αυτά τα λάθη, είναι οι επιλογές μου. Κανείς δεν με ανάγκασε. Μόνη μου τα επέλεξα. Μόνη μου ακολούθησα τον δρόμο τους.

Έβλεπα από την αρχή την κατάληξη. Ήξερα τι θα συμβεί. Δεν με άκουσα ποτέ. Ήθελα να δοκιμάσω, δεν με ένοιαξαν οι συνέπειες. Όμως αυτή την φορά, η κατάληξη αναμενόμενη και η συνέπεια απρόβλεπτη. Εσύ μακριά μου.

Εγώ εδώ, να παρατηρώ τι δεν κάνω καλά. Και το αγέννητο παιδί μας.  Μια ζωή μέσα μου, έτοιμη σε μερικούς μήνες να γεννηθεί. Δεν νιώθω έτοιμη, είμαι αδύναμη, είμαι ανεύθυνη… Τι να κάνω δεν ξέρω.

Κλαίω, μα πως έγινε αυτό; Γελάω, τι ερώτηση. Σκέφτομαι όλες τις επιλογές. Να φέρω στον κόσμο μια ψυχή; Με τι γονείς;

Να σου μιλήσω και τι να σου πω; Ξέρω έχεις ευθύνη και εσύ σε αυτό. Νιώθω να πνίγομαι. Είμαι περήφανη αρκετά για να ζητήσω βοήθεια. Άλλες γυναίκες παρακαλάνε να γίνουν μητέρες και εγώ; Τι κάνω εγώ;

Πρέπει να αποφασίσω, να σκεφτώ, να… Κάτι να κάνω. Τα έχω χαμένα.  Ξεσπάω σε λυγμούς. Δεν το έχω πει σε κανέναν. Δε τολμώ. Δεν αντέχω να ακούω την γνώμη του καθενός. Θέλω απλά στην αγκαλιά σου να κρυφτώ, έστω για λίγο. Να ηρεμήσω.

Νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου, τρομάζω.

-Είσαι καλά; Η φωνή σου.

Με μάτια κόκκινα και πρησμένα, ακόμα κλαίω. Δεν σε βλέπω καθαρά, αλλά ακούω την φωνή σου.

-Τι έγινε;

Πέφτω στην αγκαλιά σου.

Δεν μου μιλάς, με κρατάς και μου χαϊδεύεις τα μαλλιά. Σε κοιτάω. Με κοιτάς.

-Μην πεις τίποτα, σε παρακαλώ. Είμαι έγκυος.

Χαμογελάς.

-Για αυτό κλαις;

-Μάλλον δεν κατάλαβες , είναι το παιδί μας.

-Είναι δυνατόν να μην κατάλαβα.

-Δεν ξέρω αν θα το κρατήσω.

Σταμάτησες να χαμογελάς. Συζητήσαμε ώρες πολλές, ότι και αν μου είπες ήταν λόγια, λόγια, λόγια. Δεν σε πιστεύω, πια. Δεν ξέρω τι θα κάνω τελικά…

Catia Marjary

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *