Έφυγες, βρήκες επιτέλους το θάρρος μετά από χρόνια ολάκερα χαμένη μέσα σε μια ζωή όπου ήσουν μια σκιά.
Του εαυτού σου η σκιά.
Προχωράς στο αύριο με τον φόβο και τις όποιες αναμνήσεις γαντζωμένες πάνω σου. Για να πας πιο πέρα θέλει τόλμη, δύναμη και θράσος, θα ξεχάσεις τη γυναίκα μέσα σου και θα γίνεις ο άντρας. Μόνη σου θα αγωνιστείς, θα ξεπεράσεις εμπόδια και δυσκολίες.
Μη θαρρείς πως θα νοιαστεί κάποιος από δαύτους που σου χτυπάγανε τον ώμο για δήθεν παρηγοριά. Όλοι θα σκορπίσουν, ψεύτικο ενδιαφέρον ψεύτικες ψυχές, άνθρωποι κινούμενοι στο δήθεν.
Μόνη θα βρεθείς σε μια κοινωνία σκληρή και άχαρη όπου αμέτρητες φορές θα λυγίσεις, νιώθοντας θυμό την κάθε φορά που θα πέφτεις μα πάλι βρίσκοντας τα κουράγιο θα σκαρφαλώνεις σαν αγρίμι στη σκαλωσιά της ζωής.
Λέξεις παρήγορες, όμορφες θα ακούσεις όμως με ψεύτικο ενδιαφέρον στον ήχο τους. Κομμάτια σου θα θέλουν να αρπάξουν, η δύναμη θα χάνεται με την υπομονή να σε εγκαταλείπει και η ελπίδα θα τρεμοπαίζει.
Κάθε όμως που θα σκοντάφτεις θα ξυπνάς, εσένα θα θυμάσαι, το που ήσουν και το που θέλεις να φτάσεις.
Το θέλω και η λαχτάρα για ζωή οι οδηγοί σου θα είναι, από αυτά θα δυναμώνεις και μακριά από τη σκιά θα τρέχεις.
Τρέχω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου για να προλάβω το τραίνο. Αυτό το τραίνο που λέγεται ζωή, χωρίς ενδιάμεσες στάσεις. Πήρα τη ταχεία που θα με πάει στο πιο πέρα και σε όλα τα ωραία που χρόνια τώρα άκουγα πως δήθεν κάπου υπάρχουν.
Τρέχω να προλάβω να αγκαλιάσω τη ζωή μου 💜🌷
Στέλλα Α.
