Ο χρόνος σταμάτησε σ’ ένα βράδυ του Αυγούστου
Μη με ρωτήσεις τι είναι αυτό που με τραβάει έτσι αβίαστα κοντά σου κάθε φορά που βρισκόμαστε. Είναι εκείνο το έντονο βλέμμα σου που με μαγνητίζει κάθε πρωί, όταν τυχαίνει και σε συναντάω; Τότε που αμήχανα σε βλέπω να κοιτάζεις χαμηλά και να τα χάνεις. Λες κι αν το αφήσεις να περιπλανηθεί λίγο ακόμα επάνω μου, θα μου αποκαλύψει τις πιο κρυφές σου σκέψεις. Ή μήπως τελικά, είναι εκείνο το χαμόγελο, που σαν σχηματίσουν τα δυο σου χείλη, κάνει το πρόσωπο σου όλο να φωτίζει; Δεν ξέρω αλήθεια να σου απαντήσω.
Ξέρω μονάχα να σου πω, πως ο χρόνος σταμάτησε στην πρώτη φορά που βρεθήκαμε οι δύο μας, εκείνο το βράδυ του Αυγούστου. Τότε που τα δυο σου χέρια άνοιξαν και’ γω χάθηκα μέσα στην ζεστή αγκαλιά σου, σαν μικρό παιδί. Όταν μετά από λίγο τα δυο σου χείλη έψαξαν να βρουν τα δικά μου και σαν τα βρήκαν, ενώθηκαν σ’ ένα φιλί γλυκό μα συνάμα διεκδικητικό. Αλλά για θυμήσου πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα. Αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα πως θα’ θελα να μείνουμε εκεί όλο το βράδυ αγκαλιά. Τα γέλια μας να σπάνε τη μονοτονία, που δημιουργούσε η ησυχία της νύχτας και μεις οι δύο να χανόμαστε απλά στη μαγεία της στιγμής.
Στο δρόμο για την επιστροφή, με την άκρη του ματιού μου σ’ έβλεπα να με κοιτάζεις, χαμογελώντας γλυκά. Πόσο θα’ θελα αλήθεια, να μπορούσα να μπω για λίγο μέσα στη σκέψη σου. Φτάσαμε όμως και μαζί έφτασε κι η ώρα του αποχωρισμού. Πώς να σ’ αφήσω να μου φύγεις τώρα; Πώς να σ’αποχωριστώ; Πόσες αγκαλιές και πόσα φιλιά σου χάρισα, μέχρι να το πάρω πια απόφαση πως το βράδυ θα μας βρει χωριστά.
Όσες φορές κι αν χρειαστεί να σε αποχωριστώ όμως, ξέρεις καλά και’ συ, όπως και’ γω πως οι δύο μας έλκουμε ο ένας τον άλλον σαν μαγνήτης. Κι αν κάτι είναι βέβαιο πια, είναι πως μαζί σου μπορώ να τολμώ καθετί τρελό, αφού κατάφερες μέσα σε λίγο καιρό, να ξεδιπλώσεις όλα όσα έκρυβα μέσα μου, σαν θησαυρό. Γι’αυτό λοιπόν, να έρχεσαι να κάνεις τις μέρες μου πιο όμορφες και τις νύχτες μου πιο ανήσυχες. Να έρχεσαι να μην ξεχνιόμαστε κι ίσως φτάσει η στιγμή να μην χρειάζεται ν’ αποχωριζόμαστε!
Ελισάβετ Ηλιούδη
Είμαι η Ελισάβετ, αν και κατά κύριο λόγο θα ακούσετε να με φωνάζουν Έλσα λατρεύω το όνομα μου ολόκληρο! Έχω σπουδάσει οικονομικά, μα οι λέξεις είναι για μένα τρόπος ζωής. Με βοηθάνε να εκφράσω όλα όσα υπάρχουν στο μυαλό μου, όσα συμβαίνουν σε μένα και στους γύρω μου! Μια λέξη, μια εικόνα, ένα τραγούδι και η ιστορία ξετυλίγεται. Γελάω και μιλάω δυνατά για άλλους καλό, για άλλους πάλι κακό. Απλά έχω μάθει να είμαι ο εαυτός μου και να ζω την κάθε στιγμή έντονα μιας και το μότο μου είναι ένα "δεύτερη ζωή δεν έχει" άρα οφείλουμε να ζήσουμε τα πάντα στο έπακρο.
Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε μαζί στον κόσμο των λέξεων.
