Έρωτας Μετά

Περίμενες ποτέ να έρθει εκείνη η στιγμή;
Εκείνη που θα αναθεωρήσεις τα δεδομένα ζωής σου και θα αφεθείς στο πάθος της;
Το δευτερόλεπτο εκείνο που τον ή την συναντάς.
Μοίρα ή τύχη;
Εγώ στο Θέατρο το ξέρω ως θεΐκο λάθος.
Εκείνο το παιχνίδι που έπαιξε από πίσω σου το σύμπαν, έτσι για να σε ταρακουνήσει και να δει αν θα τσιμπήσεις.
Στον ίδιο χρόνο, την λάθος στιγμή, δύο άνθρωποι, με ζωές φτιαγμένες συναντιούνται.
Και τότε τι κάνεις; Αφήνεις τον εαυτό σου να αφεθεί ή βαδίζεις προς την φυγή;

Μιλάω για αυτόν τον Έρωτα Μετά που ήρθε για να σε καθηλώσει. Να σπάσει την βουβή καθημερινότητα, την ρουτίνα και να φέρει νέα πνοή, φίλτρο και οξυγόνο στον εαυτό και στον κόσμο γύρω σου.

Πόσο αξίζει να το διακυνδυνεύσεις;
Κάποιοι το κάνουν και μπλέκουν στην παρανομία. Τον αποθεώνουν, τον θαυμάζουν και τον χειροκροτούν, έτσι όπως μόνο ένας ικανοποιημένος θεατής θα έκανε.
Άλλοι λυγίζουν, αποκρίνονται και κατακρίνουν αυτό το λάθος. Θα
τους ακούσεις να λένε ότι είναι ένα ψέμα. Μια αδυναμία της στιγμής. Παράβλεψέ την και πήγαινε παρακάτω. Δεν ξέρουν τι σημαίνει το απρόβλεπτο, που δεν φοβάται να αλλάξει τακτοποιημένες ζωές και να φέρει τα πάνω κάτω. Κάτι που τους αθωώνει και τους δίνει άλλοθι. Στην ουσία όμως, είναι αυτοί που φοβούνται την κοινωνία, την ελευθερία και μπλέκουν την ηθική. Εγώ έτσι τους αποκαλώ. Και είναι οι πρώτοι που θα πέσουν στην παγίδα.

Πώς είναι δυνατόν να μπλέξεις όταν έχεις οικογένεια; Ο γάμος; Η πίστη που έδωσες;
Τι εξηγήσεις θα δώσεις μετά στους απατημένους συντρόφους; Και αναφέρομαι σε εκείνους που ξέρεις ότι σε αγαπούν και όχι στους άλλους τους αδιάφορους.
Δεν φοβάσαι τα δάκρυά τους; Τον θυμό τους; Αυτή την απόρριψη που ένιωσαν; Και Στα παιδιά; Δικαιολογείται αυτό το αίσθημα; Και αυτή την καρδιά πώς την δαμάζεις;

Είναι όμως βρε παιδί μου και αυτή η αμηχανία που κάνει κρότο όταν αντικρίζεστε. Κάποιος θα σκύψει το βλέμμα προς τα κάτω. Ο άλλος λογικά θα κοιτάξει και μάλλον θα χαμογελάσει. Και μετά τα βλέμματα βαθιά. Μια σιωπή ανάμεσα αλλά μια χαρά γεμάτη φως στην ψυχή. Μια φωτιά στα μάτια γεμάτη υποσχέσεις που σβήνει μόνο με ένα άγγιγμα.
Αν μπορούσα να ερμηνεύσω τον Έρωτα αυτό θα έλεγα ότι είναι.
Αυτό το φούντωμα που σε κάνει να ελπίζεις. Και όταν αγαπάς είναι αναγκαίο να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι.

Θα μου πεις, γιατί τώρα ε; Γιατί σε αυτόν τον χρόνο που τα έχω όλα; Οικογένεια, δουλειά, ευτυχία. Μήπως όμως, αυτή η τελειότητα είναι για τα μάτια του κόσμου; Μήπως κάτι μέσα σου κοιμόταν και ξύπνησε τώρα;
Μην χάσεις αυτή την ευκαιρία που σου δίνει η ζωή για να νιώσεις πραγματικά. Υπό τον όρο όμως, να είσαι σίγουρος για ότι κάνεις.

Και εσύ που πας να χαρακτηρίσεις αρνητικά τους εραστές που διέπραξαν το κέρατο, σκέψου πως για ότι διαλύεται ποτέ δεν φταίει ένας. Πάντα κάτι λείπει.

Μυστήριο ζωής αυτός ο Έρωτας Μετά…
Είναι όμως το μόνο;
Σωστό ή Λάθος να υπάρχει;

Νικόλ Παπαδόπουλου
Γαλλική Φιλολογία