Να μιλάς, να γελάς
κι εγώ εκεί…
Να κλέβω ριψοκίνδυνα
γουλιές ευτυχίας από το γέλιο σου,
για να χαμογελώ.
Να κλέβω λέξεις σου,
καθώς μιλάς,
κι όπως εγώ ποθώ να τις ταιριάζω,
για να πλέκω όνειρα.
Να αρπάζω κομματάκια απ’ τις ανάσες σου,
για να μπορώ να συνεχίζω να ζω.
Έτσι θέλω να υπάρχω…
Γύρω από σένα.
Μέσα σε σένα.
Μόνο για σένα.
Δε με τρομάζεις.
Εγώ θα επιμένω
να βγαίνω άξαφνα μπροστά σου.
Θα επιμένω
να απαγάγω τη σκιά σου
και να γίνομαι εγώ αυτή.
Θα επιμένω να χορεύω,
δήθεν ανέμελα γύρω σου,
με σκοπό να αρπάζω κάθε ευκαιρία
και να σε ληστεύω,
να σε λεηλατώ,
να σε κατακτώ!
Κι αν έρθει η μέρα
που θα καταφέρεις να με συλλάβεις,
φυλάκισε με αγάπη μου.
Μα πρόσεχε
μη σου αρπάξω τα κλειδιά.
Δε θα τα ξαναδείς.
Εγώ απ’ αυτή τη φυλακή
δεν πρόκειται να βγω.
Ισόβια τη θέλω αυτή την καταδικη.
Μ’ ακούς;
Ισόβια!
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα – θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να ‘μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
