Κομπάρσα στη σκηνή μου
Βαρέθηκα να είμαι κομπάρσα στην ίδια μου τη ζωή.
Να κάθομαι στα παρασκήνια, διαβάζοντας τα λόγια σε πρωταγωνιστές, που εγώ επέτρεψα να είναι.
Δεν κέρδισαν το ρόλο, τους το χάρισα.
Υποβίβασα το ταλέντο μου για να λάμψει η ματαιοδοξία τους.
Μια πιθανότητα στη δική τους ύπαρξη, στη σκηνή τους ανύπαρκτη.
Μα πάντα στα παρασκήνια να περιμένω μήπως χρειαστούν αντικαταστάτρια.
Μέσα μου το νιώθω, δεν αξίζουν να έχουν αυτή τη θέση στη σκηνή μου.
Φοβάμαι όμως ότι οι θεατές δε θα με εγκρίνουν.
Ότι δεν θα παίξω καλά τον ρόλο μου.
Μα κουράστηκα.
Δε με νοιάζει πια.
Είναι η σκηνή μου και εγώ θα είμαι η πρωταγωνίστρια, με όποιο κόστος.
Αν δεν αρέσει στους θεατές το έργο μου, μπορούν να φύγουν. Tο ίδιο και οι ηθοποιοί μου.
Ο καθένας θα έχει το ρόλο που αξίζει και διεκδικεί, τα λόγια δε θα δοθούν.
Η κομπάρσα ξύπνησε από το λήθαργο της. Κατάλαβε την αξία της.
Όχι άλλοι συμβιβασμοί και υποβιβασμοί.
Τα σενάρια της ζωής, μα εγώ θα είμαι η πρωταγωνίστρια της δικής μου σκηνής.
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
