Ο σεβασμός δε χαρίζεται, κερδίζεται

Σεβασμός λοιπόν σήμερα και θα ήθελα να σου μιλήσω για αυτόν. Ένα αγαθό που είναι πολύτιμο και έχει δύο πλευρές διότι από την μια υπάρχει αυτός που τον ζητάει προς το πρόσωπό του και από την άλλη είναι εκείνος που πρέπει να τον δείξει προς τους γύρω του. Έτσι, σκόπιμα θα προσπαθήσω να εξετάσω μαζί σου τις δύο όψεις αυτού του νομίσματος και να καταλήξουμε αμφότεροι στην καθαρή έννοια του.

Αρχικά, όταν κάποιος αποζητά το σεβασμό προς το πρόσωπο του θα πρέπει να γνωρίζει πρωτίστως πως σε αυτή τη ζωή αργά ή γρήγορα ό,τι δίνεις παίρνεις. Αφού είτε βασιλιάς είσαι είτε επαίτης στο πλήρωμα του χρόνου, με τα ίδια όπλα θα καταλήξεις. Έτσι, εάν θέλεις να σε σεβαστεί ο άλλος βασική προϋπόθεση είναι να πράξεις και εσύ το ίδιο προς αυτόν. Διότι η μητέρα Τερέζα μια ήταν και ο καλός Σαμαρείτης μας τελείωσε, αν με καταλαβαίνεις.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει το υψίστης σημασίας ζήτημα το οποίο αφορά την υποχρέωση μας να δείξουμε σεβασμό στους γύρω μας. Ναι, γιατί είναι χρέος να αναγνωρίζεις την ανεξαρτησία του καθενός σε ό,τι αφορά τον εαυτό του. Δε σε ενοχλεί, γιατί να τον πειράξεις; Η επιβολή των θέλω μας σχετικά με τις ζωές των άλλων θα έπρεπε σε μια ιδανική κοινωνία να θεωρείται ποινικό αδίκημα.

Έτσι, έχοντας εξετάσει και τις δύο πλευρές της ίδιας έννοιας γίνεται ξεκάθαρο πως ο σεβασμός δε χαρίζεται, δεν επιβάλλεται, δεν εκβιάζεται, μόνο κερδίζεται. Κι αυτό είναι φρόνιμο να το γνωρίζεις είτε το ζητάς είτε σου ζητάται από άλλους.

Χριστίνα Ρογκάκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *