Στα βλέφαρα του χρόνου

Πολλή σιωπή για μια νύχτα. 
Κι έσπασα τις κραυγές μου 
για να χωρέσουν στη σιωπή της. 
Ασύνδετες περιπλανήσεις τ’ ουρανού 
για ένα φεγγάρι κομμένο στα δύο. 
Για μια αλήθεια που δε χώρεσε 
στο απροσάρμοστο του κόσμου. 
Για μια ανάγκη που δε βίωσε 
την ένταση της στιγμής. 
Λιποτάκτης το βλέμμα μου 
που ισορροπεί στα βλέφαρα του χρόνου.
 
Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *