Κι εγώ σ’ αγαπάω

Κι εγώ σε αγαπάω…
Πάντα θα στο λέω.

Κι ας ξέρω πως το ξέρεις.
Κι ας ακούγεται
επανάληψη φτηνή.

Θα στο λέω…

Έστω κι αν ποτέ δε σε ξαναδώ.

Έστω κι αν δεν κουρνιάσω ποτέ ξανά
στη μοναδικά ζεστή και λατρεμένη σου αγκάλη.

Έστω κι αν κάποτε θα σκαλίζω παλιές φωτογραφίες,
για να θυμηθώ πώς είναι το πρόσωπο της ευτυχίας.

Έστω κι αν έρθει η μέρα που θα χαμογελάς,
δίχως να χρειάζεται να υπάρχω στη ζωή σου.

Τα βράδια όμως…
κείνες τις ώρες που το φως αποκαμωμένο θα αποσύρεται,
κείνες τις ώρες
που οι δρόμοι θα ερημώνουν και η φύση θα σωπαίνει,
ένας αντίλαλος μονάχος θα πλανάται
και θα αλητεύει από άστρο σε άστρο
μήπως βρει παρηγοριά…

Μα ξανά και ξανά στην κάμαρη σου θα καταλήγει,
σιμά στο προσκεφάλι σου θα πλαγιάζει σιγανά,
καθώς τα βλέφαρά σου θα βαραίνουν
και θα σου ψιθυρίζει δακρυσμένη μια φωνή:

“… κι εγώ σε αγαπάω…”

Κατερίνα Παντελέων

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *