Θα φύγω από αυτόν το μάταιο κόσμο,
έχοντας απαρνηθεί το πιο όμορφο συναίσθημα.
Τον έρωτα μου για σένα.
Θα φύγω μισή, άδεια, ανολοκλήρωτη.
Πριν και μετά από εσένα, μια μαύρη τρύπα.
Μόνο μαζί σου έζησα.
Μόνο μαζί σου έπνιξα τους φόβους μου.
Μόνο μαζί σου ένιωσα.
Και τώρα;
Τώρα περιμένω.
Εσένα ή το τέλος
-κι ας μη διαφέρουν μεταξύ τους.
Βλέπεις, αν έχω εσένα,
όλα τα άλλα ωχριούν μπροστά σου.
Κι αν δε σ’ έχω,
τίποτα δεν καλύπτει την έλλειψη σου.
Δε περιμένω τελικά.
Μετρώ αντίστροφα τις ώρες,
μέχρι να έρθεις.
Ή να φύγω.
Φιλίνα Ιγνατιάδου
