Σε μια φυλακή αλυσοδεμένη η σκέψη της απόδρασης.
Ο φόβος και ο πόνος κρατούν τα σιδερένια, πελώρια και βαριά κλειδιά της μονάκριβης ελευθερίας. Βαρύτατη η ποινή της. Υπερβαίνει ακόμη κι εκείνο του ίδιου του εγκλήματος˙ να παραμένει έγκλειστη, αποδεχόμενη την καταδικαστέα απόφαση ενός παρελθόντος και στοιχειωμένου καιρού.
Ελευθερία είναι ν’ αγαπάς δίχως όρους.
Να είναι οξυγόνο η ανάσα.
Ζάλη η ματιά.
Τραγούδι η φωνή.
Παράλυση η αφή.
Αγάπη είναι να ελευθερώνεις τον εαυτό σου και ν’ απελευθερώνεσαι συγχρόνως.
Να εξαλείφεις εικονικές ταμπέλες χρώματος, εμφάνισης, προτίμησης κι επιλογής.
Ν’ αποτινάσσεις ισόβια δεσμά περιορισμένης σκέψης,να εξουδετερώνεις σωρό αρνητικών συναισθημάτων, ν’ απλοποιείς πλήθος περίπλοκων περιστάσεων, να εξυγιαίνεις σωρεία άρρωστων καταστάσεων.
Αφετηρία καθοριστική˙ η αγάπη για τον εαυτό μας.
Διαδρομή καταλυτική ˙ ο αγώνας για τη νίκη.
Φτάνοντας επιτέλους στο τέρμα, κερδίζοντας με σαρωτική διαφορά και με έπαθλο την υπεροχή μιας – ολοκληρωτικά -κατακτηθείσας ελευθερίας!
Ζωή Παπατζίκου
*Libertas Amoris: ( Λατινική αναφορά των λέξεων )Ελευθερία Αγάπης
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
