Πρόκλησις πορείας σε άδυτο τόπο
Βάλε τα παπούτσια μου και βάδισε. Περπάτησε στον δρόμο μου. Συνάντησε τα τοπία μου, τα μέρη μου, τους ανθρώπους μου. Ζήσε εξ’ αρχής την ιστορία μου, ατόφια μέχρι το μεδούλι. Νιώσε το σκοτάδι μου να σε τυλίγει – να τρομάζεις – και όμως να το λες αγκαλιά, το φως μου να σε καίει κατάβαθα και να το ονομάζεις ζεστασιά.
Όλα δικά μου θα τα νιώθεις – πού ξέρεις; Μπορεί και να συμβεί. Όμως να θυμάσαι – και να μη το ξεχάσεις – δεν θ’ αποκτήσεις τον δικό μου πόνο πορείας. Ποτέ δε θα καταλάβεις πραγματικά την διαδρομή αν δεν έχεις νιώσει τον κραδασμό των βημάτων πάνω σε αγκάθια, καρφιά, σπασμένα γυαλιά, καυτή άσφαλτο, νεροπνιγμένους δρόμους, ερημικές διαδρομές. Να πορεύεσαι, να συνεχίζεις και να μη βγάζεις άχνα.
Για να σε δω λοιπόν. Εδώ θα είμαι και θα σε παρακολουθώ. Στην αρχή να μιμείσαι, έπειτα να καγχάζεις, στη συνέχεια ν’ αγκομαχείς, να προσπαθείς ν’ αντέξεις, ώσπου στο τέλος να παραδίνεσαι και να εγκαταλείπεις.
Όταν φέρεις εις πέρας την δοκιμασία – τότε και μόνο τότε – θα μπορέσω να σε χειροκροτήσω. Και ίσως εσύ με παραδεχτείς. Αλλά δεν με αφορά – και δεν με νοιάζει κιόλας – η παραδοχή κανενός. Ειδικά όταν κρύβει υπαινιγμούς, υποδείξεις, μουρμούρες, υποκρισίες και ψέμματα. Μόνο να συνεχίσω θέλω. Σαν άνθρωπος, ανενόχλητα, να προχωρήσω.
Κάθε ταξίδι πάντα είναι μοναδικό, μοναχικό και προσωπικά επίπονο. Ο καθένας μας, ένας Οδυσσέας στον πηγαιμό για τη δική του Ιθάκη. Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα δώσεις σημασία αποκλειστικά και μόνο στη δική σου ζωή και όχι στων άλλων. Λάβε θέση και ξεκίνησε. Εμπρός!
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
