Tα επόμενα φιλιά κράτα καλά μαζί σου,
δεν θα υπάρξει γιατρειά αν θα μείνω πια μαζί σου.
Τη ζωή που μου χρωστώ, άρχισα να τη θαυμάζω
και παιχνίδια ερωτικά τα πετώ όλα στον κάδο.
Οι ματιές και τα φιλιά ήταν όλα της βραδιάς,
δίχως ίχνος ανθρωπιάς, έπαιζα για να σε χάσω.
Κι έχανα έμενα πάλι σε σεντόνια καθαρά.
Κι όσο σε έχανα ξανά, έχανα την ανθρωπιά μου.
Δε με αγαπούσα πια,
ήμουν ενήλικας,
με χαμένη πια ταυτότητα.
Αχ, να έμενα παιδί,
να έπαιζα στην παιδική χαρά,
να μην είχα ανάγκη πια
έρωτες και ιδανικά.
Θα ήμουνα ένα παιδί,
θα έπεφτα στην άμμο κάτω.
Για όλα αυτά τα ιδανικά και τα επόμενα φιλιά σου,
έχασα την επαφή με την παιδική ψυχή μου.
Γι΄αυτό πια εγώ, να ξέρεις,
δε ζητάω ιδανικά,
παρά μόνο μια αγκαλιά.
Να κρατάει τη στιγμή,
και να αντέχει για μια ολόκληρη ζωή.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
