Ώρες ατελείωτες στη δουλειά, ρυθμοί τρομακτικοί, κόσμος ψυχρός και επιφανειακός. Κι εγώ, εκεί, να επιμένω πεισματικά και να παλεύω δοκιμάζοντας τις αντοχές μου στην αρένα για ένα στόχο, για ένα κίνητρο.
Ψευδαίσθηση απλά! Στο βωμό του κέρδους τόση θυσία, που απορώ αν είμαι μια γυναίκα δυνατή ή απλά παγιδευμένη. Έπρεπε να σε συναντήσω για να δω καθαρά γύρω μου τα κάγκελα που εγώ άφησα να με κυκλώσουν. Καθρεφτίζουν στα μάτια σου μια ζωή αδιάφορη και μια ρουτίνα τρομακτική.
Τραντάζομαι! Θαρρείς και βλέπω εφιάλτη. Συνειδητοποιώ πόσο κενή ήταν η ζωή μου από γνήσιους ανθρώπους. Αντιλαμβάνομαι πως αντικατέστησα το κενό με ατελείωτες ώρες δουλειάς και ένιωθα καλά σε αυτή μου την ψευδαίσθηση.
Όλα αυτά, μέχρι να αγαπηθώ πραγματικά από εσένα. Μέχρι να έρθεις στη ζωή μου και να μου δημιουργήσεις μια πραγματικότητα τόσο ιδανική, που ξεπέρασε και τα όνειρα που έκανα κοριτσάκι για εκείνον που θα με έκανε ευτυχισμένη. Τόσο ιδανικός, τόσο δικός μου… που από μια κοινή θνητή -με ό,τι συνεπάγεται-, έγινα η πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο!
Μ.Ν.
