Για εσένα που με κάνεις να νιώθω και πάλι παιδί
Ήταν πολύ πρωί ακόμη, όταν στο κινητό μου αντίκρισα ένα μήνυμα από εσένα. Μου έγραψες «Μια καλημέρα ήθελα να σου ευχηθώ» και πως αν ήθελα το βράδυ να βρισκόμασταν. Μα πώς θα μπορούσα να σου το αρνηθώ; Είχαμε κάμποσες μέρες να βρεθούμε. Ραντεβού λοιπόν στο γνωστό μέρος, το βράδυ. Η ανυπομονησία ήταν αυτή που με διακατείχε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, θαρρείς και θα’ τανε το πρώτο μας ραντεβού.
Η μέρα κύλησε γρήγορα και το βράδυ μας βρήκε μαζί σ’ ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης. Ξάφνου με ρώτησες τι είναι αυτό που αισθάνομαι για’ σένα κι εγώ απλά σε κοίταξα. Σε κοιτούσα επίμονα για ώρα. Για την ακρίβεια σε παρατηρούσα ψάχνοντας την απάντηση σε αυτό που μόλις με είχες ρωτήσει. Δεν είχα αναλογιστεί μέχρι τώρα ούτε εγώ η ίδια, ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε μία τέτοια ερώτηση. Μ’ έπιασες τελείως απροετοίμαστη. Τώρα ήρθε η ώρα να δώσω την απάντηση και σε’ σένα μα και στον ίδιο μου τον εαυτό. Πέρασα ώρα σκεπτόμενη όλα όσα είχαμε ζήσει μέσα σ’ αυτό, το κατά τ’ άλλα, μικρό διάστημα που γνωριζόμασταν. Δεν ήταν δα και τόσα πολλά. Τι να ήταν άραγε αυτό που με τραβούσε τόσο σε’ σένα και όχι σε κάποιον άλλον;
Μέσα σε μια στιγμή ένιωσα πως το πρόσωπό μου έλαμψε και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. Ναι, είχα την απάντηση σε αυτό που πριν λίγο με είχες ρωτήσει. Μα πώς δεν το είχα σκεφτεί; Ήταν κάτι τόσο απλό. Αν κάτι λοιπόν αγαπώ περισσότερο μέσα από τη δική μας σχέση, είναι το πώς και το πόσο μεταμορφώνομαι χάρη στην επαφή μας. Τώρα θ’ αναρωτιέσαι σίγουρα τι εννοώ. Είναι ο τρόπος σου που μπορεί να με μεταμορφώνει από γυναίκα και πάλι σε κοριτσάκι μικρό.
Μαζί σου νιώθω πως γίνομαι και πάλι παιδί. Κάνω όνειρα, ξέρεις από εκείνα τα ανέμελα που μόνο τα παιδιά, μέσα από την αθωότητα τους, ξέρουν να κάνουν. Το γέλιο μου ακούγεται τόσο διαφορετικό, όταν είμαι μαζί σου, γιατί βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή μου. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, τόσο που είμαι σχεδόν βέβαιη πως όλοι γύρω μου την ακούνε. Μα είναι κι εκείνη η αγκαλιά σου, που σαν με κλείνει μέσα της νιώθω μοναδική. Τα δύο σου χέρια ασφαλίζουν γύρω μου και η αίσθηση ασφάλειας είναι αυτή που με διακατέχει. Χάνομαι στα μάτια σου σαν σε κοιτώ και όλη μου η ύπαρξη είναι γεμάτη από τη δική σου ηρεμία.
Έχεις μια ξεκάθαρη απάντηση πλέον θαρρώ. Τώρα που ξέρεις, τι λες πάμε να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι; Να γίνω η βασίλισσα σου και συ για μένα ο βασιλιάς μου; Ας χτίσουμε, αν κι εσύ το θες, πετραδάκι πετραδάκι το κάστρο της αγάπης μας με μόνο σκοπό να μείνει αλώβητο στο πέρασμα του χρόνου. Είμαι εδώ. Δες, σου έχω απλώσει το χέρι και σε περιμένω να προχωρήσουμε μαζί με χέρια πλεγμένα για μια ζωή!
Ελισάβετ Ηλιούδη