Δανεική κόκκινη στολή
Καθόταν στη γωνιά με ένα τενεκεδάκι κέρματα μπροστά του και μια φυσαρμόνικα στο στόμα να ντύνει με καημούς την ήδη κρύα νύχτα. Κόσμος, φωνές και φασαρία γύρω του. Ένα κουστούμι με ριγέ γραβάτα τον πλησίασε. Είχε λέει μια πρόταση να του κάνει. Για μια εβδομάδα θα κέρδιζε ένα αρκετά καλό ποσό αρκούσε να λουστεί και να φορέσει την κόκκινη στολή και την λευκή γενειάδα.
Δεν το πολυσκέφτηκε. Η κοιλιά που γουργούριζε είχε ήδη πάρει την απόφαση της. Θα ντυνόταν Άγιος για όσο χρειαζόταν. Ζήτησε από το κουστούμι να περάσει την επομένη να του αφήσει τη στολή. Περπάτησε χαρούμενος μέχρι τα δημόσια μπάνια και πλύθηκε. Για μια εβδομάδα μοίραζε δώρα και χαμόγελα στο μεγάλο πολυκατάστημα, πόζαρε παρέα με παιδιά, έλατα και στολίδια.
Όταν η αποστολή του τελείωσε, κοίταξε χαρούμενος την επιταγή που είχε μέσα στο χέρι του. Θα μπορούσε να περάσει κάποιες μέρες με αξιοπρέπεια. Άφησε ένα γράμμα στο κουστούμι με τη ριγέ γραβάτα καθώς παρέδιδε την κόκκινη στολή.
Μια δανεική κόκκινη στολή και μια λευκή γενειάδα με έκαναν να πιστέψω ξανά στον Άγιο που πίστευα παιδί. Ευχαριστώ.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
