Αθώα ψέματα

Τα μικρά αθώα ψεματάκια, χρειάζονται τελικά; Και δεν αναφέρομαι σε εκείνα που κατασκευάζουν ορισμένοι για να κάνουν κακό ή να μεγαλοποιήσουν καταστάσεις. Αναφέρομαι σε εκείνα που όταν μας ερωτηθεί κάτι αναγκαζόμαστε να τα πούμε για να μην πληγώσουμε, στεναχωρήσουμε ή φέρουμε σε δύσκολη θέση τον απέναντι μας. Ή για να μη γίνουμε ακόμη και εμείς οι ίδιοι κουραστικοί. Γιατί δεν είμαστε κάθε μέρα καλά. Δεν έχουμε τα κέφια μας. Μα στην ερώτηση αν είμαστε καλά, απαντάμε ναι, ακόμα και αν έχουμε τις μαύρες μας. Να ένα αθώο και σεβαστό ψέμα.

Όταν κάποιος θέλει να έρθει σπίτι μας, μα εμείς δεν τον θέλουμε, ε θα ήταν άκομψο να του το πούμε ευθέως.  Βρίσκουμε μια δικαιολογία απλά. Μια, δυο φορές, θα λάβει το μήνυμα. Ή όταν μας ζητάει κάποιος να του πούμε αν είναι όμορφος, φανταστείτε να λέγαμε, ό,τι βλέπαμε στα αλήθεια. Και εκεί μόνο από ευγένεια θα πούμε πως είναι όμορφος. Αυτά είναι τα ευγενικά ψέματα. Που τα λέμε για να μην πληγώσουμε τον άλλον. Και πολλά ακόμα μικρά καθημερινά.

Αγαπάμε αλλήλους ναι, μα δε γίνεται να τους έχουμε όλους στη ζωή μας. Με κάποιους δεν ταιριάζουμε. Άρα προσπαθούμε να τους αποφύγουμε με μια μικρή δικαιολογία που δε βλάπτει κανέναν.

Οι συνάδελφοι μας προτείνουν να πάμε για φαγητό μετά την εργασία, μα το πορτοφόλι μας “αναστενάζει”, εκεί θα βρούμε μια δικαιολογία και θα πάμε  σπίτι μας. Αξιοπρεπές ψέμα. Μιλάω πάντα για τα ψεματάκια που τα λέμε για να αποφύγουμε να γίνουμε αγενείς ή κουραστικοί. Σαφέστατα στους πολύ δικούς μας ανθρώπους ή φίλους αλλάζουν τα πράγματα. Εκεί θα τους πούμε να μην έρθουν σπίτι γιατί θέλουμε την ησυχία μας όταν είμαστε κουρασμένοι. Ή δε βγαίνουμε έξω γιατί δεν υπάρχει ρευστό. Ή κλαίγοντας θα τους τηλεφωνήσουμε να τους πούμε πως δεν είμαστε καλά.

Βέβαια υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που παίρνουν το λόγο από μόνοι τους. Πιστεύουν πως είναι σωστό να μιλάνε με ευθύτητα. Είναι οι αγενείς που λέμε. Από μόνοι τους όταν σε βλέπουν καλό λόγο δεν έχουν. 

-Πως είσαι έτσι;

-Πως έγινες έτσι;

-Καλέ εσύ γέρασες!

-Σε είδα με κάποιον χθες, κακάσχημος είναι.

-Πως χόντρυνες έτσι;

Ειλικρινείς να είμαστε και ευθείς σε ότι μας ερωτηθεί σαφώς, αλλά να μην ξεχνάμε πως με την ευγένεια δεν πληγώνεις.

Ας κοιτάμε να μη λέμε ψέματα σε καμιά περίπτωση που βλάπτουν. Να μη ζούμε με μυθοπλασίες. Να μη ρίχνουμε τις ευθύνες αλλού όταν είναι δικές μας. Ούτε να κανακεύουμε με “σάλτσες” ή αλλιώς να “γλείφουμε” τον άλλον. Εκεί υπάρχει σκοπός εκμετάλλευσης. Άρα μόνο σωστό δεν είναι.

Και αν συνεχίσω, το κουβάρι θα ξετυλίγεται συνεχώς.

Άραγε είναι κακό τελικά να λέμε αθώα ψεματάκια;