Υπάρχουν και αυτές οι ευτυχίες ξέρεις…
Post Views: 3
Ο Μανωλάκης δεν έχει αδέλφια. Ούτε κάποιον να τον λέει μπαμπά. Η μαμά, λέει συχνά πως αυτή μπορεί να είναι για τον Μανωλάκη και μπαμπάς και μαμά μαζί. Ο μικρός το δέχεται και ας γνωρίζουν καλά και οι δυο τους πως δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η μαμά για παράδειγμα φοβάται τις κατσαρίδες. Ξέρεις εσύ κανένα μπαμπά που να τον τρομάζει μια καφετιά ασχημομούρα κατσαρίδα; Κάθε φορά που μια κατσαρίδα εμφανίζεται, η μαμά του Μανωλάκη εξαφανίζεται! Και δεν είναι μόνο αυτό. Ξεσηκώνει και τη γειτονιά ολόκληρη με τις φωνές της!
Τότε λοιπόν πρέπει να αναλάβει δράση ο Μανωλάκης. Να εντοπίσει αυτό το άσχημο αυτό πράγμα που έχει τη δύναμη να εξαφανίζει το σώμα της μαμάς του και να το στείλει με την παντόφλα του στον άλλο κόσμο. Η μαμά ακόμα δε γνωρίζει τίποτα απολύτως από ποδόσφαιρο. Μια φορά την είχε πείσει με χίλια μύρια ζόρια να τον πάει σε ένα αγώνα πρωταθλήματος για να δει την ομάδα του και το μετάνιωσε πικρά. Η μαμά πανηγύριζε ξαναμμένη όταν η ομάδα του Μανωλάκη σκόραρε, μα και όταν δεχόταν απανωτά τέρματα. Ρεζίλι τον είχε κάνει!
Η μαμά του Μανωλάκη όμως από την άλλη είναι τόσο ακούραστη και ευρηματική όσο κάνουν πέντε μην σου πω και έξη μπαμπάδες μαζί! Μπορεί να δουλεύει, να καθαρίζει, να μαγειρεύει, να παίζει, να τραγουδάει, να γελάει και να φροντίζει τον Μανωλάκη παράλληλα. Να φροντίζει να είναι καθαρός και χορτασμένος, ξεκούραστος και διαβασμένος. Να έχει τις δραστηριότητές του, να είναι παρών και στην ώρα του ακριβώς σε διάφορες εκδηλώσεις. Και όλα αυτά σε λιγότερο από 24 ώρες.
Επίσης η μαμά λέει τις πιο όμορφες ιστορίες. Έχει μια μαγική φωνή που σε συνεπαίρνει. Για να πούμε την αλήθεια, έχει δεκάδες τέτοιες φωνές. Και είναι όλες εξίσου συναρπαστικές. Μπορεί να μιμηθεί με τη φωνή της ζώα και πουλιά, μάγους και ξωτικά, νεράιδες και δράκους. Θα μπορούσε ακόμα να πετύχει και του φεγγαριού τη φωνή αν αυτό γινόταν ποτέ να μιλήσει!
Ο Μανωλάκης, θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι το πιο ευτυχισμένο παιδί στον κόσμο, μα η αλήθεια δεν είναι δυστυχώς αυτή. Γιατί του λείπει πολύ ένας μπαμπάς και γιατί θα ήθελε με όλη του την καρδιά να είχε έναν. Όταν το εξομολογήθηκε ένα βράδυ στη μαμά, ένα σμήνος από δάκρυα άρχισαν να στριμώχνονται στα μάτια και να θολώνουν το βλέμμα της . Παρόλα αυτά δεν είπε τίποτα. Έσκυψε απλά και του χάρισε ένα γλυκό φιλί και μια αγκαλιά που έμοιαζε με υπόσχεση.
Και να λοιπόν που έφτασε μια φουριόζα μέρα που έφερε στο πέρασμά της ένα μπαμπά. Ο κυρ-Θανάσης ήταν ο ολοκαίνουργιος μπαμπάς που θα συνόδευε τον Μανωλάκη στα γήπεδα και θα αναλάμβανε τον άχαρο ρόλο του ψυχρού εκτελεστή ασχημομούρηδων κατσαρίδων. Ήταν ο ίδιος που θα χάριζε πάλι στη μαμά ένα καινούργιο χαμόγελο και μια ζωή που αν και δε θα ήταν πάντα ρόδινη, εντούτοις θα υπήρχαν στιγμές που θα θύμιζε πανηγύρι και γιορτή. Ο Μανωλάκης ναι, τώρα πια θα μπορούσε να είναι, μα και να νιώθει, σαν το πιο ευτυχισμένο παιδί στον κόσμο.
Υπάρχουν και αυτές οι ευτυχίες. Τις λένε οικογένεια και δεν είναι για όλους δεδομένες, να ξέρεις.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Post Views: 3
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
