Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σαν όλους τους άλλους…
Post Views: 4
Τους βρίσκεις ανάμεσα σε όλους τους άλλους.
Και δεν τους ξεχωρίζεις εκ πρώτης όψεως.
Μοιάζουν με όλους τους άλλους…
Αλλά δεν είναι!
Πρέπει να σ’ έχει επιλέξει η τύχη για να τους συναναστραφείς.
Αλλά ως εκεί.
Η συνέχεια είναι δική σου επιλογή, ίσως όχι και τόσο εκούσια.
Πρέπει να ‘σαι άνθρωπος που θέλει να εμβαθύνει, που προσπαθεί να δεί πίσω από το ορατό.
Και τότε, όταν καταφέρεις να διαπεράσεις την αύρα τους, να εντρυφήσεις στην ψυχή τους, θα τους “δεις”…
Θα βρεθείς, θαρρείς, σε μια άλλη διάσταση.
Σε ένα άλλο σημείο του χωροχρόνου.
Σε μια άλλη εποχή.
Γιατί οι ίδιοι νιώθουν πως δεν ανήκουν σ’ αυτήν την εποχή.
Και δεν ανήκουν.
Δεν μπορεί να ανήκουν.
Άλλες φορές μοιάζουν με αερικά…
Θλιμμένα γυρνάνε τις χαραυγές, ψάχνοντας αυτό που εμμονικά αναζητούν.
Κι άλλες φορές φαντάζουν λαβωμένοι αετοί.
Πετούν από ουρανό σε ουρανό, απαξιώνουν αστραπές και καταιγίδες και πεισματικά ορμούν να φτάσουν τον ήλιο, αδιαφορώντας αν θα τους κάψει.
Έχουν μια πρωτόγονη λάμψη στα μάτια τους…
Μάτια που έχουν φυλακίσει ες αεί μέσα τους τη χαρά και τη θλίψη, το όνειρο και τον εφιάλτη, την ελπίδα και την απόγνωση.
Έχουν κρεμασμένο στο λαιμό τους ένα παλιό ξεθωριασμένο μενταγιόν, που μέσα του κρατά, ερμητικά κλειστό, ένα πορφυροντυμένο παραμύθι.
Το δικό τους παραμύθι!
Ισως και να σκότωναν γι αυτό.
Οχι εσένα.
Τη ζωή τους…
Φορές φορές σε τρομάζουν.
Σε τρομάζουν πολύ!
Και θες να τρέξεις μακριά τους.
Μη και σε φυλακίσουν στον παράξενο κόσμο τους.
Μη και σε κάνουν να τον αγαπήσεις…
Κι είναι φορές που σε τραβάνε σα μαγνήτης!
Που νιώθεις να ‘χεις ανάγκη την αλλοκοτιά τους, την αγνότητά τους, την αλήθεια τους, τον παράξενο κόσμο τους, το κρυμμένο τους παραμύθι…
Κάποτε φοβάσαι πως ίσως αντιπροσωπεύουν το κομμάτι του χαμένου σου εαυτού.
Αυτό, που πολύ καιρό πριν, κάποιοι σε έκαναν να επιλέξεις το βέβηλο αφανισμό του.
Και τώρα;
Νοσταλγία;
Ενοχές;
Και παλεύεις με τον εαυτό σου!
Να μείνεις ή να φύγεις;
Κι αν μείνεις τι θα κάνεις;
Κι αν φύγεις πού θα πας πια;
.
.
Τους βρίσκεις ανάμεσα σε όλους τους άλλους.
Και δεν τους ξεχωρίζεις εκ πρώτης όψεως.
Μοιάζουν με όλους τους άλλους…
Αλλά δεν είναι!
Κατερίνα Πανταλέων
Post Views: 4
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
