Πόσα δεν πρόλαβα αλήθεια να σου πω..
Πόσα δεν πρόλαβα αλήθεια να σου δείξω..
Όλα θα μείνουνε θαμμένα στο βυθό,
σα ξεχασμένου ναυαγίου το θησαυρό.
Πόσα δεν πρόκειται ποτέ σου εσύ να μάθεις..
Πόσα από μένανε δεν έμελλε να δεις..
Πόσο προσπάθησα να κρύψω την αλήθεια,
αυτή που αν ήξερες, δε θα ‘χες τι να πεις.
Όνειρα έκανα πολλά για μας τους δύο
κι ας περπατούσα πλάϊ στην άκρη ενός γκρεμού..
Τώρα που έφυγες, γυαλιά μες στην καρδιά μου
κι ένα απέραντο κενό μέσα στο νου..
Τώρα που έφυγες, πώς μοιάζουν όλα ίδια..
Όλα ανούσια, μαυρόασπρα, μουντά..
Κι ένα σκοτάδι όλα γύρω τα σκεπάζει
και με βυθίζει σε μια αβάσταχτη ερημιά..
Αναρρωτιέμαι αν είχες κάτι καταλάβει,
απ’ όλα αυτά που με τα μάτια σου ‘χα πει.
Κι άμα τα διάβασες γιατί δε μου ‘πες κάτι;
Γιατί δε μου ‘δωσες μια αλήθεια, έστω πικρή;
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις..
Μα είναι κρίμα τόση αγάπη να χαθεί..
Αερικό θα γίνει και θα σε στοιχειώνει,
ως να σου πάρει και να μου φέρει ένα φιλί..
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα – θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να ‘μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
