Μόνο από αγάπη

Ίσως κάπου να υπάρχει ένας τόπος γαλήνιος…
 
Να γεννιέσαι και να πεθαίνεις χαρούμενος.
Να μην αγριεύει ο καιρός.
Να μη θυμώνει η φύση.
Οι νύχτες να ‘χουν πάντα ένα ζεστό φως.
Και μύρια χρώματα γλυκά να έχουνε οι μέρες.
 
Και οι άνθρωποι…
 
Αχ οι άνθρωποι..
 
Τι να ευχηθεί κανείς για τους ανθρώπους;
Που μάθαμε να ζητάμε πολλά!
Μάθαμε να έχουμε πολλά!
Να αγωνιζόμαστε και να αγχωνόμαστε,
να μαλώνουμε και να σκοτώνουμε…
για πολλά! 
 
Να πολεμάμε για τη διαίρεση
και να χαμογελάμε μόνο με τον πολλαπλασιασμό! 
Σε έναν κόσμο, εκ των πραγμάτων, μάταιο… 
 
Ναι… 
Ίσως κάπου να υπάρχει ένας τόπος γαλήνιος… 
 
Να γεννιόμαστε μόνο από αγάπη.
Να χαμογελάμε από αγάπη.
Να σπουδάζουμε, 
να τραγουδάμε, 
να ανασαίνουμε την αγάπη! 
 
Κι ύστερα, 
σαν φτάνει η στερνή στιγμή,
να πεθαίνουμε χαμογελαστοί,
χορτασμένοι από αγάπη! 
 
Μα τι λέω;
Πόσο γραφική και ανόητη γίνομαι! 
Μιλώ για τους ανθρώπους.
 
Μα προς στιγμήν το ξέχασα… 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *