Δείξτε υπευθυνότητα. Μείνετε σπίτι και προστατέψτε τους συνανθρώπους σας!

Καραντίνα, ημέρα νούμερο… Θαρρείτε πως θυμάμαι; Μετά την πρώτη εβδομάδα σταμάτησα πλέον να μετράω, διότι κατάλαβα πως τελικά μόνο κακό μου έκανε. Ήμουν από τους πρώτους ανθρώπους, όπως πολλοί από εσάς, που βρέθηκα από τη μια στιγμή στην άλλη «εγκλωβισμένη» στο σπίτι.

Στην αρχή σκέφτηκα δεν είναι κακή ιδέα λίγη ξεκούραση από τη δουλειά. Θα μου έκανε καλό. Την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα έπιασα τον εαυτό μου να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Ξεκίνησα να δουλεύω από το σπίτι αφού σαν τελειομανής που είμαι, δεν ήθελα να μείνουν εκκρεμότητες τις λίγες μέρες που θα έλειπα. Έτσι νόμιζα πως οι μέρες θα ήταν λίγες και σύντομα θα επέστρεφα στην κανονικότητα μου.

Παράλληλα βρήκα την ευκαιρία να κάνω κάθε λογής δουλειά που σίγουρα θα έμενε για αργότερα αν δεν ήμουν σπίτι. Έμενα μέσα και έβγαινα μόνο όταν ήταν αναγκαίο. Ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να γίνω υπεύθυνη και να κλειστώ μέσα στους τέσσερις τοίχους. Ποια; Εγώ. Εγώ που όση κούραση κι αν είχα από την καθημερινότητα, ποτέ δεν έλεγα όχι σε μια έξοδο με τις φίλες μου ή μια συνάντηση με τους αγαπημένους μου ανθρώπους.

Κι όμως, είχε έρθει η ώρα που για πρώτη φορά δεν σκέφτηκα τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες μου, μα να σκεφτώ το καλό του κοινωνικού συνόλου. Αυτό ήταν ένα «μένουμε σπίτι». Μπορεί εγώ να είμαι απόλυτα υγιής, αν τελικά κολλήσω τον ιό να το περάσω πολύ ελαφρά, μα δίπλα μου έχω ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Οφείλω να τους προστατέψω.

Έχω να δω τους γονείς μου 2 βδομάδες. Συνειδητή επιλογή, μιας και ο πατέρας μου ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, συνεπώς επιλέγω να τον προστατέψω. Τι εντύπωση έχετε, ότι αν είχα επιλογή, θα έμενα μακριά τους τόσες μέρες; Και βέβαια όχι. Έχω να συναντήσω τις φίλες μου άλλο τόσο. Προστατεύουμε η μία την άλλη μένοντας σπίτι και βρίσκουμε τρόπους να επικοινωνούμε καθημερινά. Δόξα το Θεό η τεχνολογία έχει προχωρήσει αρκετά, ώστε το πρωί να πίνουμε το καφεδάκι μας και να τα λέμε κάνοντας βιντεοκλήση.

Θα μου πείτε, γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Σας τα λέω για να δείτε πως μπορεί η καθημερινότητα όλων μας να έχει αλλάξει, μα είναι ίδια για όλους. Δεν είμαι μόνο εγώ ή μόνο εσύ σε αυτή την κατάσταση. Είμαστε όλοι και ήρθε η ώρα να σκεφτούμε το σύνολο. Ας βοηθήσουμε να σταματήσει η διασπορά των κρουσμάτων. Μείνετε σπίτι και βγείτε μόνο όταν αυτό κριθεί απολύτως απαραίτητο. Κάντε το τώρα πριν αρχίσουμε να χάνουμε αγαπημένους μας ανθρώπους.

Μένουμε σπίτι. Μένουμε μέσα και βρίσκουμε τρόπους να περνάμε δημιουργικά την ημέρα μας. Επικοινωνούμε με τους αγαπημένους μας γιατί όλοι μας το έχουμε ανάγκη. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον, ώστε να βγούμε όσο το δυνατόν αλώβητοι από αυτή την κατάσταση. Γιατί όταν όλα τελειώσουν, θέλουμε να είμαστε όλοι και πάλι εδώ, και όλοι πάλι μαζί. Γιατί όταν ξυπνήσουμε από αυτό το κακό όνειρο, ο καθένας μας ξεχωριστά θα τρέξει στην αγκαλιά των αγαπημένων του ανθρώπων και θέλουμε να είναι όλοι εκεί όπως πριν.
Δείξτε υπευθυνότητα. Μείνετε σπίτι και προστατέψτε τους συνανθρώπους σας!

Ελισάβετ Ηλιούδη

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *