Με λένε Ευτυχία

Γεννήθηκα στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας.

Επαναστάτρια από μικρή. Ποτέ δεν έγινα μια καλή νοικοκυρά ή η τέλεια μαγείρισσα. Δε μου άνηκε αυτός ο ρόλος. Με δικά μου μέτρα και σταθμά. Για πολλούς, το “μαύρο πρόβατο” μιας απολύτως συντηρητικής κοινωνίας.

Τα ζούσα όλα στα όρια, προκαλώντας εμένα, τη μοίρα μου, τους άλλους.

Το 1911 παντρεύτηκα, μικρό κοριτσόπουλο, με προξενιό. Ήμουν 17 χρόνων. Εκείνος, με αγαπούσε και με φρόντιζε. Έκανα δύο κορίτσια μαζί του.

Ο ξεριζωμός από τα πατρώα χώματα, τόνισε περισσότερο αυτά μου τα στοιχεία.

Έφυγα από την Αττάλεια μαζί με τη μάνα μου και τα δύο μου παιδιά. Καταλήξαμε στη Λέρο, για λίγο καιρό.

Εν μία νυκτί, αποφασίσαμε να πάρουμε τα λιγοστά μας πράγματα και να κινήσουμε για τον Πειραιά.

Μετά από λίγο καιρό έκανα γνωριμίες με ηθοποιούς, πορτιέρηδες. Για άλλη μια φορά, εκτός των τετριμμένων. Έγινα κι εγώ ηθοποιός θεάτρου, για αρκετά χρόνια. Αυτό έφερε τη ρήξη με τον πρώτο μου σύζυγο.

Κυκλοφορούσα στην Αθηναϊκή νύχτα με θάρρος αρχοντορεμπέτη μάγκα. Κάπνιζα, έζησα παθιασμένα, όλα εις το έπακρον.

Στα τέλη του 20, γνώρισα το Γιώργο. Δεν ήταν ηθοποιός, ήταν αστυφύλακας. Του άρεσε όμως η ποίηση, η λογοτεχνία. Λίγα χρόνια μετά το θάνατο του συζύγου μου, παντρευτήκαμε.

Η μοίρα έφερε στο δρόμο μου τον Τσιτσάνη. Ήταν ο δάσκαλός μου. Άνοιξαν τα φτερά μου μέσα από δημιουργία που δεν είχα φανταστεί.

Έγραφα μανιωδώς, στον ελεύθερό μου χρόνο, τα πούλαγα κι έπαιρνα μετρητά.

Ποτέ δεν κράτησα ποσοστά, αφελής ήμουν. Αυτό, μου προκάλεσε προβλήματα. Πολλοί στίχοι μου αμφισβητήθηκαν για την πατρότητά τους. Έτσι, ήρθε η ρήξη στη σχέση μου με το Βασίλη.

Ήμουν, επίσης, μια γυναίκα με πάθη. Το μεγαλύτερό μου ήταν η πόκα. Τα περισσότερα χρήματά μου τα έπαιζα στα χαρτιά, κάθε βράδυ. 

Το 1960 έχασα το κορίτσι μου. Γεγονός που με έριξε ακόμα πιο πολύ στον τζόγο. Πούλαγα προσωπικά αντικείμενα για να παίζω.

Ο Γιώργος προσπάθησε να με συνετίσει επί ματαίω… Προσωπικότητα αντισυμβατική, ακόμα και τώρα που η υγεία μου δεν είναι καλή. Μα έτσι είμαι εγώ, κι έτσι θα παραμείνω μέχρι το τέλος.

“Όλα είναι ένα ψέμα

μια ανάσα, μια πνοή

σα λουλούδι, κάποιο χέρι

θα μας κόψει μιαν αυγή”

Με λένε Ευτυχία.

Εύη Μαυρογιάννη