Ομόφωνα ένοχη

Έγινε και η τελική δίκη.
Και κρίθηκα ομόφωνα ένοχη. 
 
Είπαν πως έκανα πράγματα στη ζωή μου ενάντια στην ηθική και τις αξίες μου.
Είχαν δίκιο. 
 
Είπαν πως όσο κι αν αγάπησα, δεν το έκανα ανιδιοτελώς. Έδινα αγάπη μα ήθελα και να πάρω.
Είχαν δίκιο. 
 
Είπαν πως μίσησα σαν πληγώθηκα, έστω για λίγο, και σκέφτηκα να εκδικηθώ κι ας μην το έκανα.
Είχαν δίκιο και πάλι. 
 
Είπαν πως υποσχέθηκα πράγματα που δεν τήρησα και πως κάποιες φορές δε στάθηκα σε ανθρώπους που με χρειάζονταν. 
Είχαν δίκιο, για άλλη μια φορά. 
 
Είπαν πως έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου, με χειρότερα αυτά που έκανα συνειδητά.
Ναι. Είχαν δίκιο.
 
Είπαν πως υποτίμησα πολλές φορές τον εαυτό μου, πιο καταδικαστέες όμως οι φορές που τον υπερτίμησα και φέρθηκα αλαζονικά. Που έγινα εγώ κριτής και δικαστής.
Κι όμως, είχαν δίκιο. 
 
Είπαν πως έδειξα ιδιαίτερη αχαριστία απέναντι σε όλα όσα ευλογήθηκα να έχω, αναθεματίζοντας ασύστολα τη μοίρα μου και σπάνια εξέφρασα ευγνωμοσύνη.
Και πάλι είχαν δίκιο. 
Είχαν δίκιο σε όλα!
 
Ισόβια κάθειρξη λοιπόν.
Με την απόφαση της ενοχής μου ομόφωνη. 
Και χωρίς κανένα ελαφρυντικό. 
 
Υ. Γ. Ως να τελειώσει η δίκη, οι ένορκοι είχαν αυξηθεί κατά έναν: τον εαυτό μου!
Κατερίνα Πανταλέων

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *